SOS εκπέμπει η ακριτική Ψέριμος: «Είμαστε δύο μήνες χωρίς ρεύμα»

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Σε απόγνωση βρίσκονται οι λιγοστοί κάτοικοι της Ψερίμου καθώς στο νησί – που βρίσκεται ανάμεσα στην Κάλυμνο, την Κω και τα τουρκικά παράλια – τους τελευταίους δύο μήνες δεν υπάρχει ρεύμα στους δρόμους και η περιοχή «βυθίζεται» στο σκοτάδι μόλις πέσει ο ήλιος. Μάλιστα, δεν φτάνει η ταλαιπωρία που υφίστανται οι 24 κάτοικοι του νησιού, ήρθε και η τουλάχιστον προκλητική απάντηση του δημάρχου (το νησί υπάγεται στον Δήμο Καλυμνίων) στο αίτημά τους για αποκατάσταση της βλάβης. «Επί 60 σχεδόν ημέρες μας λένε πως δεν υπάρχει άτομο να μας στείλουν για να βάλει το ρεύμα. Το βράδυ στο λιμάνι μπορεί να μπει όποιος θέλει χωρίς να καταλάβουμε τίποτα», μου λέει η 60 χρονη κ. Φωτεινή τονίζοντας πως οι Ψεριμιώτες έχουν συνειδητά λησμονηθεί από την Πολιτεία.

Εκτός όμως από τη βλάβη του ρεύματος, οι κάτοικοι της Ψερίμου, γνωστοί και ως «ερημίτες του Αιγαίου» καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν πλήθος προβλημάτων, τα οποία όπως λένε, προκύπτουν από την αδιαφορία των ιθυνόντων. «Ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα άλλα νησιά έχουμε μόνο τρεις φορές την εβδομάδα ενώ όταν η θάλασσα έχει φουρτούνες, το καϊκι κάνει έως και 5 ημέρες να μας εφοδιάσει με τρόφιμα», σημειώνει η κ. Φωτεινή και προσθέτει πως μια ακόμη «πληγή» του νησιού είναι η έλλειψη γιατρού. «Έχασα τον άντρα μου πέρυσι στη μέση του πελάγους ενώ τον μεταφέραμε με φουσκωτό στην Κάλυμνο. Η ζωή μας είναι δραματική, μας έχουν εγκαταλείψει όλοι».  Σε μια προσπάθεια να ζωντανέψει το νησί και να “αναστηθεί” το σχολείο που για χρόνια παραμένει ερμητικά κλειστό και εγκαταλελειμμένο λόγω της έλλειψης μαθητών, ο Καλύμνιος ομογενής της Αυστραλίας Γιάννης Χαλίκος, πρότεινε σε οικογένειες που κατάγονται από την Ψέριμο, να τους δώσει 1.000 ευρώ προκειμένου να επιστρέψουν πίσω μαζί με τα παιδιά τους. Όπως εξηγεί η κ. Φωτεινή, η προσπάθειά του έπεσε στο κενό καθώς ενώ βρέθηκαν γονείς πρόθυμοι να γυρίσουν πίσω, η έλλειψη γιατρού τους αποθάρρυνε. «Πως θα έρθει να ζήσει εδώ μια μητέρα ξέροντας ότι σε περίπτωση που πάθει κάτι το παιδί της, δεν υπάρχει γιατρός;», διερωτάται η 60χρονη γυναίκα.

Ένα επιπλέον «αγκάθι» στη ζωή των κατοίκων στη μικρή αυτή κουκίδα γης αποτελεί  η γεωγραφική θέση του νησιού που βρίσκεται δέκα μόλις μίλια από τα τουρκικά παράλια και ένα τέταρτο από τα Ίμια, πράγμα που τους γεμίζει με αίσθημα ανασφάλειας. «Ο κοντινότερος φύλακας που υπάρχει, απέχει δύο ώρες από εδώ. Ώσπου να φτάσε σε εμάς σε περίπτωση τουρκικής εισβολής, θα μας έχουν σφάξει όλους. Κάθε πρωί όταν ξημερώνει το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να προσευχηθούμε στην Παναγία για να περάσει η μέρα χωρίς απώλειες για το νησί μας», λέει ο 35χρονος Γιώργος, ένας εκ των δύο νέων ανθρώπων που έχουν απομείνει στην Ψέριμο. Μια από τις στιγμές που τόσο ο ίδιος όσο και η κ. Φωτεινή δεν μπορούν να ξεχάσουν, είναι όταν πριν από περίπου έναν χρόνο ένας Τούρκος διακινητής προσφύγων βρήκε καταφύγιο στην Ψέριμο επειδή το φουσκωτό με το οποίο τους μετέφερε  διαλύθηκε εν μέσω πελάγους. «Είχαμε πάρει εντολή από το λιμενικό να κλειδωθούμε στα σπίτια μας διότι δεν ήξεραν αν οπλοφορεί. Τελικά τον έπιασαν μετά από δύο μέρες ερευνών», θυμάται η κ. Φωτεινή.