Από την Κέλλυ Φαναριώτη
Ένας από τους βασικούς νόμους της Φυσικής που διατηρείται αναλλοίωτος εδώ και αιώνες, λέει ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Ακόμη και στη ζωή άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί, με άλλες προσλαμβάνουσες καταλήγουν να βρίσκουν κοινό τόπο και να μοιράζονται την καθημερινότητα.
Ωστόσο, στη περίπτωση του Πατέρα Άρη αυτός ο κανόνας βρίσκει εφαρμογή στην ίδια τη ζωή του δείχνοντας σε όλους μας πως ένα άτομο μπορεί ν’ αλλάξει συνήθειες και ιδέες μέσα σε μια στιγμή. Από την Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ όπου και υπηρέτησε για περισσότερα από επτά χρόνια, λαμβάνοντας μέρος σε παρακολουθήσεις υποβρυχίων κατά τη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ο ίδιος βρέθηκε να μεταφέρει τον λόγο του Θεού στην Ορθόδοξη εκκλησία του Σαν Φρανσίσκο.
Πως όμως συνέβη αυτή η μεγάλη αλλαγή στη ζωή και τη συνείδηση του ιερέα; Όπως μου λέει,σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια που ήταν στη Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ, έβλεπε τους συναδέλφους του να προσεύχονται και να πηγαίνουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία που ήταν δίπλα. «Πήγαινα κι εγώ για προσευχή, γνώρισα πολλούς αξιόλογους ιερείς κι αποφάσισα να πάω σε Θεολογική Σχολή. Πλέον, έχοντας ζήσει μια ολόκληρη ζωή ως χριστιανός και μετά από τρεις δεκαετίες που υπηρετώ το λόγο του Θεού, γνωρίζω πόσο σημαντικός, σωτήριος και αληθινός είναι ο Χριστιανισμός», παραδέχεται.
Η ζωή του κατασκόπου
Γυρνώντας πίσω στα χρόνια της θητείας του στο Ναυτικό των ΗΠΑ, μέσα από ένα κρίσιμο ρόλο γεμάτο πτήσεις και παρακολουθήσεις του αντίπαλου δέους της τότε Σοβιετικής Ένωσης, ο ιερές θυμάται έντονα στιγμές που κυριολεκτικά έπαιξε τη ζωή του κορώνα γράμματα.
Ο ίδιος, ανασύροντας στη μνήμη του εκείνες τις στιγμές, άφησε ένα μειδίαμα νοσταλγίας να φανεί στο πρόσωπό του. Όπως εξηγεί, ήταν πιλότος σ’ένα P-3 Orion, ένα αεροσκάφος που χρησιμοποιείται κυρίως σε ρόλους ναυτικής περιπολίας, αναγνώρισης και ανθυποβρυχιακού πολέμου.
«Ήταν προνόμιο για εμένα να παίξω έστω κι έναν πολύ μικρό ρόλο στις προσπάθειες της Δύσης να καταρρεύσει η Σοβιετική Ένωση. Αγαπώ τη Ρωσία μιας και η γιαγιά μου είχε καταγωγή από εκεί και ακόμη και σήμερα μαθαίνω ρωσικά, ωστόσο, είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων με τη διάλυση του Ανατολικού Μπλοκ», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Μια από τις στιγμές που δύσκολα θα ξεχάσει, είναι τότε που ως πιλότος έπρεπε να προσγειώσει ένα αεροπλάνο μέσα στη νύχτα με χαλασμένο το σύστημα ελέγχου. «Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Τελικά τα κατάφερα αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση να πιλοτάρεις ένα τέτοιο αεροσκάφος. Κάθε μέρα ήταν και μια νέα περιπέτεια», υπογραμμίζει.
Αντίστοιχα επικίνδυνη ήταν και η στιγμή που πετώντας πάνω από τη Νότια Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπος με τον φόβο κάθε πιλότου: την ομίχλη. «Έπρεπε να μείνω στον αέρα ώσπου να καθαρίσει η ατμόσφαιρα αλλά είχα καύσιμα μόνο για μια ώρα. Επειδή η ομίχλη δεν θα καθάριζε τόσο γρήγορα, βρήκαμε ένα πολιτικό αεροδρόμιο και εσπευσμένα προσγειωθήκαμε. Μείναμε για οκτώ ώρες στο έδαφος μέχρι να καθαρίσει ο καιρός», αναφέρει.
Τέλος, δε θα μπορούσε να ξεχάσει τα λεπτά που κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, προσέγγισαν το αεροπλάνο στο οποίο ήταν συγκυβερνήτης, δύο μαχητικά αεροσκάφη της Λιβύης προκειμένου να τους καταρρίψουν. « Για καλή μας τύχη κατέφθασαν δύο F-14 και τους πρόλαβαν λίγο πριν μας βάλουν φωτιά».
Πάντως, παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη δουλειά του χάρισε πολλές εμπειρίες κι ακόμη περισσότερες προκλήσεις, ο ίδιος δηλώνει πως δε μπορεί πια να φανταστεί τον εαυτό του ως κάτι άλλο πέρα από ιερέα.
Η σχέση του με την Ελλάδα
Ο Πατέρας Άρης που έχει καταγωγή από τη Σπάρτη, έχει επισκεφθεί πέντε φορές την Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα την Αθήνα και τα Χανιά, τα χρόνια που ήταν Αξιωματικός.
Για πρώτη φορά ήρθε το 1981 προκειμένου να τρέξει σ’έναν Μαραθώνιο κι έμενε στην Πλάκα. Όπως μας είπε, του άρεσε πολύ η Αθήνα, η οποία πιστεύει πως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις.
«Έμεινα πολύ λίγες ημέρες αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία να ανέβω και στον βράχο της Ακρόπολης. Ήταν πολύ όμορφα αλλά μετά από τόσα χιλιόμετρα που έτρεξα για τον Μαραθώνιο, με δυσκολία κατάφερα να κατέβω από τον λόφο», λέει χαμογελώντας.
Τη δεύτερη φορά ήρθε μ’έναν συνάδελφό του Έλληνα, ο οποίος τον μύησε στην -πολυσυζητημένη στην Αμερική- νυχτερινή ζωή της Αθήνας. «Πήγα για πρώτη φορά στα μπουζούκια και είδα ανθρώπους να διασκεδάζουν σπάζοντας πιάτα και ποτήρια. Είχα ακούσει τόσα πολλά για τον ελληνικό τρόπο διασκέδασης», αναφέρει.
Στα άμεσα σχέδιά του είναι να επισκεφθεί το ερχόμενο καλοκαίρι τη χώρα μας μαζί με τους δύο γιους του και τη σύζυγό του. «Σε έξι περίπου μήνες θα αποφοιτήσει ο μικρός μου γιος από το πανεπιστήμιο και σαν δώρο θέλω να του κάνω ένα ταξίδι στην Ελλάδα. Θα του αρέσει πολύ κι ελπίζω να καταφέρουμε να έρθουμε», καταλήγει.