ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Από την Κέλλυ Φαναριώτη 

Την αγάπη, τη στοργή και την αγκαλιά της φυσικής μητέρας  προσπαθούν να προσφέρουν οι εθελοντές της Εθελοντικής  Διακονίας Ασθενών σε εγκαταλελειμμένα παιδιά που νοσηλεύονται στα Νοσοκομεία Παίδων «Η Αγία Σοφία» και  «Παναγιώτη & Αγλαΐας Κυριακού».  Πρόκειται για παιδιά τα οποία οι γονείς εγκατέλειψαν για διαφορετικούς λόγους το καθένα ενώ κάποια από αυτά αντιμετωπίζουν και σοβαρά προβλήματα υγείας.

Οι εθελοντές της Εθελοντικής Διακονίας Ασθενών με επικεφαλής τον Πατέρα Βασίλειο Κοντογιάννη προσφέρουν τις υπηρεσίες τους έπειτα από την παρακολούθηση ειδικών σεμιναρίων, τα οποία περιλαμβάνουν θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση. « Ο σύλλογός μας είναι μια εκκλησιαστική δομή που δίνει τη δυνατότητα σε όσους έχουν ελεύθερο χρόνο να τον εκμεταλλευτούν προσφέροντας αγάπη και βοήθεια σε μοναχικά παιδιά και ηλικιωμένους», δηλώνει στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ο Πατέρας Βασίλειος.

Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε το 2003 με εμπνευστή τον ίδιο και σήμερα αριθμεί περισσότερους από 400 εθελοντές που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. «Υπάρχει μια πολυπληθής ομάδα εθελοντών που επιτελεί ένα μεγάλο κοινωνικό έργο με τους πιο παλιούς να εκπαιδεύουν και να βοηθούν τους νεότερους», εξηγεί. Μάλιστα, κάθε εθελοντής ενημερώνεται από πριν για το περιστατικό το οποίο θα αντιμετωπίσει και για τα σημεία εκείνα τα οποία πρέπει να προσέξει, ειδικότερα σε παιδιά με προβλήματα υγείας.

Μαρτυρίες

Η κυρία Ελένη, συνταξιούχος του δημοσίου, φροντίζει τους ασθενείς  τα τελευταία επτά χρόνια. Όπως αναφέρει, η δραστηριότητά της αυτή ξεκίνησε τυχαία αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της.

«Έμαθα από γνωστούς για τα σεμινάρια που γινόταν αναφορικά με τη φροντίδα των ασθενών, τα παρακολούθησα και αποφάσισα να συμμετάσχω κι εγώ σ’αυτή την πρωτοβουλία του Πατέρα Βασίλειου. Μπορώ να πω πως είναι από τις πιο σωστές αποφάσεις που πήρα στη ζωή μου καθώς οι εμπειρίες που μου χαρίζουν τα παιδιά αυτά, είναι ανεκτίμητες. Παίρνω απεριόριστη αγάπη και ικανοποίηση κάθε φορά που επισκέπτομαι το νοσοκομείο. Ούτε μια φορά αυτά τα επτά χρόνια δεν αισθάνθηκα κούραση ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό», αναφέρει. Κατά τη διάρκεια της τρίωρης παραμονής της στο νοσοκομείο – τόσο διαρκούν οι επισκέψεις του κάθε εθελοντή στους ασθενείς- η κα. Ελένη παίζει με τα παιδιά, τα ταΐζει και κουβεντιάζει με τους μεγαλύτερους σε ηλικία ασθενείς.

Σύμφωνα με την ίδια, τα παιδιά υποδέχονται τους εθελοντές με χαμόγελο και όρεξη για παιχνίδι ενώ όταν έρχεται η ώρα της αποχώρησης κλαίνε και προσπαθούν, όπως μπορούν, να τους κρατήσουν εκεί. « Όλα τα παιδάκια μας περιμένουν με ανυπομονησία, ειδικότερα τα μεγαλύτερα σε ηλικία που εκφράζονται πιο εύκολα. Κάθε φορά όμως που φεύγουμε ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη δυσαρέσκειά τους. Οι νοσηλευτές δεν μπορούν να βρίσκονται όλες τις ώρες στο πλευρό τους με αποτέλεσμα να μένουν μόνα τους για πολλές ώρες», εξηγεί.

Η στιγμή που την συγκίνησε ιδιαίτερα κατά την επτάχρονη δραστηριότητά της στην Εθελοντική Διακονία Ασθενών, ήταν όταν μια κοπέλα με κινητικά προβλήματα της έκανε παράπονα επειδή πέρασαν αρκετές μέρες από τότε που την επισκέφθηκε τελευταία φορά. «Φανταστείτε πως νιώθει ένα κορίτσι που δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι, χωρίς κανέναν δικό του άνθρωπο στον κόσμο, που περιμένει τους εθελοντές προκειμένου να ξεφύγει το μυαλό του έστω και για τρεις ώρες.  Θεωρώ πως όλοι οι εθελοντές είμαστε απαραίτητοι στους ανθρώπους αυτούς», υπογραμμίζει.

Την ίδια ώρα, πολλοί είναι και οι νέοι άνθρωποι που παρόλο που ο ελεύθερός τους χρόνος είναι λιγοστός, νιώθουν την ανάγκη να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μοναχικούς συνανθρώπους τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εικοσάχρονη Γεωργία, φοιτήτρια της Νομικής Σχολής, η οποία τους τελευταίους μήνες χαρίζει χαμόγελο και ικανοποίηση σε εγκαταλελειμμένα παιδιά.

«Ήθελα να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό από τα χρόνια που ήμουν στο λύκειο αλλά δεν έβρισκα κάτι να μου ταιριάζει. Στην Εθελοντική Διακονία Ασθενών νιώθω πως πραγματικά προσφέρω και είμαι χρήσιμη στα παιδιά αυτά», εξηγεί τονίζοντας τη θλίψη που ένιωσε όταν έμαθε πως υπάρχουν παιδιά που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο χωρίς κανέναν να ενδιαφέρεται γι’αυτά. «Σοκαρίστηκα όταν μου είπαν πως αρκετά παιδιά, για διάφορους, λόγους, είναι μόνα τους σ’ένα δωμάτιο νοσοκομείου, εγκαταλελειμμένα από τους γονείς τους. Αυτό ήταν που ουσιαστικά με ώθησε να ασχοληθώ με τη φροντίδα τους».

Η στιγμή που δεν μπορεί με τίποτα να ξεχάσει η 20χρονη Γεωργία είναι όταν ένα μικρό παιδάκι την πήρε αγκαλιά και της ζήτησε να μη φύγει από κοντά του. «Ήταν μια πολύ δύσκολη και συγκινητική στιγμή που δεν πρόκειται  θα ξεχάσω ποτέ», προσθέτει.

Κάλεσμα για αλληλεγγύη

Η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία και τα προβλήματα που αυτή επιφέρει, δεν στάθηκαν εμπόδιο στην ανάγκη για προσφορά και βοήθεια. Σύμφωνα με τον Πατέρα Βασίλειο, οι εθελοντές, πολλοί από τους οποίους είναι άνεργοι, αυξάνονται διαρκώς. «Κάθε οικογένεια αυτή την περίοδο αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Ωστόσο, διαπιστώνω πως η ανάγκη για προσφορά όχι μόνο δεν χάθηκε, αλλά αυξήθηκε σημαντικά και αυτό είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να πω πως οι μέχρι τώρα εθελοντές επαρκούν. Τα παιδιά χωρίς κανένα δικό τους άνθρωπο είναι δυστυχώς πολλά και στόχος μας είναι να μη μένουν ούτε μια ώρα μόνα τους», υπογραμμίζει.

Αξίζει να σημειωθεί πως η Εθελοντική Διακονία Ασθενών δραστηριοποιείται χωρίς καμιά χρηματική βοήθεια από την Εκκλησία ή το κράτος και τα όποια έξοδα για τους ασθενείς καλύπτονται εξ’ ολοκλήρου από τους εθελοντές.