Πέντε παιδιά την ημέρα εξαφανίζονται στην Ελλάδα
Από την Κέλλυ Φαναριώτη
Εφιαλτικές διαστάσεις έχουν λάβει στη χώρα μας οι εξαφανίσεις παιδιών, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε πριν από λίγες ημέρες στη δημοσιότητα το Χαμόγελο του Παιδιού σε συνεργασία με την Ελληνική Αστυνομία, πέντε παιδιά τη μέρα χάνονται τους τελευταίους 16 μήνες.
Όπως μου εξηγεί ο ιδρυτής της οργάνωσης Κώστας Γιαννόπουλος, ο αριθμός είναι αρκετά μεγαλύτερος καθώς οι εξαφανίσεις που δεν δηλώνονται καν στην αστυνομία είναι πάρα πολλές. Μάλιστα, όσο περνούν τα χρόνια όλο και μικρότερα παιδιά αγνοούνται, με τα 12 έτη να είναι πλέον η μέση ηλικία φυγής από το σπίτι.
Τι είναι όμως αυτό που ωθεί έναν ανήλικο στο να εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία και μάλιστα σε μια τόσο τρυφερή ηλικία;
«Εκείνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι πως παρατηρείται αύξηση στις εξαφανίσεις από κακή χρήση του διαδικτύου. Είναι πολλές οι περιπτώσεις ανήλικων κοριτσιών που γνωρίζουν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μεγαλύτερους άντρες, οι οποίοι τους υπόσχονται μια χλιδάτη ζωή. Νομίζοντας λοιπόν πως έχουν ερωτευτεί το πρόσωπο που βλέπουν πίσω από την οθόνη, φεύγουν μαζί του και συχνά καταλήγουν στην πορνεία», απαντά ο κ. Γιαννόπουλος.
Ενδεικτική είναι μια περίπτωση που κλήθηκε πρόσφατα να αντιμετωπίσει το Χαμόγελο του Παιδιού, όταν δέχθηκε κλήση για εξαφάνιση μιας 13χρονης κοπέλας. Όπως διαπιστώθηκε, η ανήλικη συνομιλούσε για καιρό με έναν άνδρα αρκετά μεγαλύτερό της, ο οποίος την έπεισε να πάει να ζήσει μαζί του. «Τους εντοπίσαμε έγκαιρα με τη βοήθεια των λιμενικών στο πλοίο με προορισμό τη Ρόδο. Η κοπέλα θα κατέληγε σε μπαρ του νησιού, όπου διάφοροι επιτήδειοι ωθούν τις κοπέλες σε εξαναγκαστική εργασία και τις εκμεταλλεύονται», σημειώνει.
Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις όπου η φυγή ενός παιδιού από το σπίτι λειτουργεί σαν «καμπανάκι» για το αρρωστημένο ενδεχομένως κλίμα που επικρατεί εντός των τειχών. «Κάποιοι ανήλικοι το σκάνε γιατί δεν μπορούν να ζήσουν άλλο στο σπίτι τους. Είναι κι αυτός ένας παράγοντας που συμβάλει στη γιγάντωση του φαινομένου».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα παρατηρείται στα ασυνόδευτα ανήλικα που καταφθάνουν στη χώρα μας με τον αριθμό των εξαφανίσεων τους τελευταίους 16 μήνες να φτάνει τις 1.892. «Οι διακινητές βρίσκουν παιδιά που είναι στα αζήτητα και τα ωθούν στην πορνεία. Κανένας δεν ψάχνει να τα βρει κι αυτό είναι που ενισχύει τη δράση αυτών των ανθρώπων», σημειώνει ο Κώστας Γιαννόπουλος.
Παιδιά που δε βρέθηκαν ποτέ
Οι ιστορίες παιδιών όπως ο Άλεξ, η Αννούλα και ο Μπεν είναι κάποιες μόνο από αυτές που συγκλόνισαν κατά το παρελθόν την κοινή γνώμη. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να ξετυλίξει το κουβάρι των υποθέσεων και να απαντήσει με σιγουριά για το αν οι μυστηριώδεις αυτές εξαφανίσεις ήταν αποτέλεσμα απαγωγής ή δολοφονίας.
Τι πήγε λάθος στις έρευνες; Που μπορεί να βρίσκονται σήμερα αυτά τα παιδιά;
Σύμφωνα με τον κ. Γιαννόπουλο υπήρξαν αρκετές ανακολουθίες στις έρευνες και ειδικότερα στην πολύκροτη υπόθεση του Άλεξ. «Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, έγιναν όλα λάθος. Έβλεπα σκυλιά που υποτίθεται πως έψαχναν το παιδί έπειτα από δύο μήνες. Αυτό έγινε για το θεαθήναι, επειδή η κοινή γνώμη πίεζε. Δε μπορεί το σκυλί τόσες ημέρες μετά να ακολουθήσει τα ίχνη. Χρειάζεται άμεση κινητοποίηση, εδώ και τώρα», σημειώνει προσθέτοντας πως για αρκετές εξαφανίσεις που έλαβαν χώρα βραδινές ώρες, κάποιοι αστυνομικοί ήθελαν να ξεκινήσουν την έρευνα το επόμενο πρωί επειδή ήταν αργά.
«Τέτοιες καθυστερήσεις μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στο θάνατο», λέει. Όσο για την τύχη των παιδιών αυτών, ο ίδιος φέρνοντας στο νου του ανάλογες περιπτώσεις εξαφανίσεων από το εξωτερικό, δηλώνει αισιόδοξος.
«Στην Κίνα βρέθηκε πριν από λίγες ημέρες ένας άνδρας, έπειτα από 32 ολόκληρα χρόνια. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην Αυστρία. Δεν σταματάμε να ελπίζουμε και για το λόγο αυτό στο Χαμόγελο του Παιδιού έχουμε προχωρήσει σε ψηφιακή ενηλικίωση, παρουσιάζουμε δηλαδή τα παιδιά αυτά ως ενήλικες, ώστε αν τους εντοπίσει κάποιος να μας ενημερώσει».
Ολοκληρώνοντας την κουβέντα μας, κατάλαβα πόσο αφοσιωμένος είναι σε αυτό που κάνει. Ο ίδιος δηλώνει εργάτης και έτοιμος να ανταποκριθεί σε χρόνο ρεκόρ όπου παραστεί ανάγκη. «Από την ημέρα που πέθανε ο γιος μου, παράτησα τα πάντα και είμαι 24 ώρες το 24ωρο στην πρώτη γραμμή. Έχασα ό, τι πολυτιμότερο είχα», καταλήγει συγκινημένος.