Ο ΓΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Μ’ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Ταξίδεψε για 23  μέρες σε περισσότερες από οκτώ χώρες της Ευρώπης με σκοπό να απαντήσει σ’ ένα και μοναδικό ερώτημα: πόσο συναρπαστικό είναι άραγε να εξερευνεί κανείς τον κόσμο μέσα από ένα τρένο κι ένα σακίδιο στην πλάτη; Η απάντηση που δίνει ο φωτογράφος Πέτρος Καν είναι απλή, λιτή και ξεκάθαρη: πολύ!

Όλα ξεκίνησαν όταν το 2012 βρέθηκε παρέα με έναν φίλο του να δουλεύει για μια γνωστή ευρωπαϊκή εταιρία ταξιδιών στην Ολλανδία. Η πρόταση ήρθε ξαφνικά, και οι δισταγμοί ήταν πολλοί αλλά η εμπειρία και οι 9.000 φωτογραφίες που τράβηξε άξιζαν τον κόπο.

Αν και στην αρχή ήταν διστακτικός, καθώς ήταν η πρώτη φορά που θα ταξίδευε ως backpacker (με ένα σακίδιο στη πλάτη), νιώθει πως η απόφασή του να δεχθεί τελικά την πρόταση, ήταν από τις πιο σωστές που έχει πάρει ως τώρα. «Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία που σίγουρα θα ήθελα να ξαναζήσω μιας και η δουλειά που ονειρεύομαι να κάνω είναι να ταξιδεύω και να απαθανατίζω ό,τι πιο όμορφο συναντώ στο δρόμο μου», δηλώνει ο ίδιος. Όσον αφορά στο backpacking, παραδέχεται πως η πρώτη ημέρα ήταν λίγο δύσκολη μιας και ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για τον ίδιο, αλλά προσαρμόστηκε πολύ εύκολα και από ένα σημείο και μετά δεν ήθελε να τελειώσει το ταξίδι του.
Ταξίδι με τρένο

Ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα που είχε ο Πέτρος ήταν να ολοκληρώσει ένα «μαραθώνιο» ταξίδι με το πιο παλιό και αξιόπιστο μέσο μεταφοράς στην Ευρώπη, το τρένο. Όπως μας λέει, πρόκειται για ένα μέσο που δίνει στον ταξιδιώτη την δυνατότητα να απολαμβάνει όμορφα τοπία από το παράθυρό του αλλά και ανέσεις ισάξιες με εκείνες των αεροπλάνων.

«Μπήκα σε αρκετά τρένα, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν πολυτελή. Προσέφεραν δηλαδή ανέσεις όπως μίνι bars, εφημερίδες, οθόνες που έδειχναν στον ταξιδιώτη αναλυτικά την διαδρομή και την ώρα που απέμενε ώσπου να φτάσουν στον προορισμό τους και πολλά άλλα», αναφέρει. Τα κακοσυντηρημένα τρένα στα οποία επιβιβάστηκε ήταν λίγα ενώ τα καλύτερα τα συνάντησε στην Ιταλία και την Ισπανία. Εξίσου έντονο ενδιαφέρον είχε όμως και η ζωή μέσα στο συγκεκριμένο μέσο μεταφοράς, η συμπεριφορά των ταξιδιωτών και τα νυχτερινά ταξίδια.
Οι ντόπιοι

Αυτό πάντως που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον φωτογράφο ήταν οι διαφορετικές αντιδράσεις των ξένων στο άκουσμα της ελληνικής καταγωγής. Όπως αναφέρει, δεν είχε την πολυτέλεια του χρόνου να μπει στα σπίτια των ντόπιων και να καταγράψει με το φακό του την καθημερινότητά τους, αλλά πολύ συχνά κουβέντιαζε μαζί τους στο δρόμο.

Στο άκουσμα της ελληνικής του καταγωγής, κάποιοι τον καλοδέχονταν προσφέροντάς του με ιδιαίτερη προθυμία πληροφορίες για τον τόπο που επισκέπτονταν αλλά κάποιοι άλλοι έδειχναν δυσφορία. «Μέσα από το ταξίδι αυτό μας δόθηκε η ευκαιρία να ακούσουμε πολλές διαφορετικές απόψεις για τους ‘Έλληνες διότι την εποχή εκείνη υπήρχε πιο έντονα η κρίση στην Ευρώπη. Άλλοι μας φερόντουσαν με λύπηση, άλλοι με χαρά», υπογραμμίζει. Ενδεικτική είναι η περίπτωση των Γάλλων, που μπορεί στο βόρειο τμήμα της χώρας να αντιδρούσαν με έναν όχι και τόσο ευγενικό τρόπο όταν μάθαιναν την καταγωγή του, αλλά στο νότο ήταν ιδιαίτερα θερμοί και κάποιοι από αυτούς φιλέλληνες.

«Στη βόρεια Γαλλία ένας ηλικιωμένος μας είπε πως φταίμε εμείς οι Έλληνες για την κρίση ενώ στο νότιο τμήμα της χώρας κάπου κοντά στη Νίκαια, ένας κύριος μας είπε πως καταλαβαίνει τις δυσκολίες που περνάμε σαν λαός και πως οι Γάλλοι είναι μαζί μας» δηλώνει.

Ιδιαίτερη θερμή ήταν η αποδοχή από τους Ισπανούς, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις, στο άκουσμα της λέξης «Έλληνας» τους κερνούσαν τη γνωστή ισπανική σαγκριά. Όπως επισημαίνει ο νεαρός φωτογράφος, όλο αυτό τους έδωσε ακόμη περισσότερη όρεξη να συνεχίσουν τη δουλειά τους και φυσικά να θέλουν να επισκεφθούν ξανά τα μέρη αυτά.

Ταξίδια
Εκείνο που τον δίδαξε το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν μεταξύ άλλων πως το ρίσκο μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει. Όπως λέει, το να υπερνικά κανείς τους φόβους του είναι μια διαδικασία απαραίτητη για να φτάσει πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων του.

«Αρχικά ήμουν διστακτικός και από πρακτικής άποψης αλλά και για το αν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στα υψηλά στάνταρ της εταιρίας που μου έκανε αυτή την σπουδαία πρόταση. Τελικά προχώρησα προς αυτό που ονειρευόμουν, τη δουλειά δηλαδή που περιλαμβάνει ταξίδια σε συνδυασμό με φωτογραφία», δηλώνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Τέλος, επισημαίνει πόσο σημαντική είναι η συμβολή των ταξιδιών στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης. «Άκουσα διάφορους να μιλούν για την Ελλάδα και να διαμορφώνουν άποψη από τα μέσα ενημέρωσης χωρίς να έχουν έρθει ούτε μία φορά στη χώρα μας. Πως γίνεται να εκφράζει κανείς τη γνώμη του για έναν τόπο χωρίς να έχει καμία απολύτως εμπειρία από αυτόν;», διερωτάται.