ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

Συνέντευξη στην Κέλλυ Φαναριώτη

Ο φωτογράφος Στυλιανός Παπαρδέλας είναι μόλις 25 χρονών και έχει ήδη ταξιδέψει σε Κύπρο, Τουρκία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Τσεχία, Ιρλανδία, Αγγλία, Σουηδία, Γερμανία, Ολλανδία, Ουγκάντα, Ρουάντα, Βραζιλία, Παραγουάη, Αργεντινή, Χιλή, Περού, Βολιβία, Ταϊλάνδη, Καμπότζη, Βιετνάμ, Λάος και  Ινδία. Αγαπημένη του ασχολία είναι να γυρίζει τον κόσμο με μια φωτογραφική μηχανή ανά χείρας και να ξοδεύει ώρες ακούγοντας ιστορίες ανθρώπων μέσα στα λεωφορεία της γραμμής, τα οποία χρησιμοποιεί ως μεταφορικό μέσο για τα ταξίδια του.

Μπορεί να μη μιλάει για τις εμπειρίες από τα ταξίδια του επειδή  όπως ο ίδιος λέει “είναι άδικο για τον αναγνώστη να διαβάσει μια ιστορία που δεν θα τον αγγίξει όπως άγγιξε εμένα γιατί δεν ήταν εκεί”, αλλά  εξηγεί πόσο πολύτιμα είναι για τον ίδιο τα όσα βιώνει μέσα από τις περιπλανήσεις του και τη συναναστροφή του με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους.

– Η ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία πως προέκυψε;

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας πάθος και ίσως ταλέντο για κάτι. Το θέμα είναι να ψάξεις αρκετά ώστε να το ανακαλύψεις. Έτσι πιστεύω και εγώ «έγινε» με την φωτογραφία. Πάντα μου άρεσε να τραβάω, όταν όμως άρχισα να το βλέπω πιο καλλιτεχνικά το πάθος μου βγήκε στην επιφάνεια.

– Η πρώτη σου φωτογραφία τι απεικόνιζε;
Πραγματικά δεν μου είναι δυνατόν να θυμηθώ πια ήταν η πρώτη μου φωτογραφία. Είμαι σίγουρος όμως οτι θα ήταν κάποιο πορτραίτο/καρικατούρα φίλου η γνωστού.

– Για ποιο λόγο επιλέγεις αποκλειστικά ως μεταφορικό μέσο το λεωφορείο;

Τα τελευταία χρόνια κινούμαι σχεδόν αποκλειστικά με λεωφορείο. Στην αρχή είναι πολύ κουραστικό να κάνεις οκτώ ώρες με το λεωφορείο. Έπειτα συνηθίζεις και πλέον δεν θα έπαιρνα αεροπλάνο για μια απόσταση που είναι μικρότερη από 8000 χλμ. Σίγουρα ένα ταξίδι 40-50- 120 ωρών με το λεωφορείο δεν ακούγεται βολικό αλλά έχει την δική του μαγεία. Είναι σαν να’ναι ένα ξεχωριστό μέρος που επισκέπτεσαι. Με τους συνοδοιπόρους τις στάσεις και την θέα από το παράθυρο.

– Πιστεύεις ότι μια φωτογραφία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;

 

Όχι. Τουλάχιστον όχι μόνη της. Οι φωτογραφίες έχουν συγκινήσει την κοινή γνώμη και έχουν ενημερώσει τον κόσμο. Όπως στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όπου το φωτορεπορτάζ ήταν σχεδόν η μόνη πηγή αντικειμενικής ενημέρωσης. O κόσμος θα μπορούσε να αλλάξει μέσω της τέχνης αλλά η τέχνη θα ήταν ένα κλαδάκι στο δέντρο που λέγεται πνευματική επανάσταση. Χρειάζεται να εξελιχθούμε σαν είδος και να εξελιχθούμε πνευματικά.

– Θεωρείς ότι μπορεί στ’αλήθεια κάποιος να καταλάβει τους ανθρώπους μιας χώρας μέσα από μια εικόνα;

Μπορείς σίγουρα να αντλήσεις πολλά στοιχεία και να υποθέσεις πράγματα. Όταν μιλάμε για κατανόηση μιας κουλτούρας ή κι ακόμα ακόμα ενός ανθρώπου τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα. Η όραση είναι μία αίσθηση. Υπάρχουν άλλες τέσσερις εξίσου σημαντικές. Όταν βρίσκεσαι σε μια χώρα, μυρίζεις το φρεσκοψημένο φαγητό, αφήνεσαι στην αγκαλιά των ανθρώπων και νιώθεις το άγγιγμα τους, ακούς τις ιστορίες τους, ταξιδεύεις στον χρόνο μαζί τους και γεύεσαι το κρασί που σου προσφέρουν. Υπάρχουν τόσα όμορφα να βιώσεις γύρω μας. Εγώ προσπαθώ με τις εικόνες μου να ταξιδέψω τον θεατή να τον κάνω να νιώσει την ψευδαίσθηση οτι ήταν εκεί για μια στιγμή και να τον εμπνεύσω να θελήσει να ικανοποιήσει και τις άλλες τέσσερις αισθήσεις.

– Θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας την πιο έντονη εμπειρία που αποκόμισες από τα μέχρι τώρα ταξίδια σου;

Φανταστείτε μια βουκαμβίλια. Αν την ποτίζετε κάθε μέρα και την βλέπει ο ήλιος, θα μεγαλώσει και θα αρχίσει να καλύπτει το σπίτι με πανέμορφα ρόζ άνθη, αν δεν την σταματήσετε θα συνεχίσει να απλώνεται παντού. Αυτό συμβαίνει όταν ταξιδεύεις. Το μυαλό σου ανοίγει σαν άνθος και εξαπλώνεται παντού. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες είναι ανεκτίμητο μάθημα ζωής. Νιώθω πολύ τυχερός που  διαθέτω πολλές ιστορίες που με έκαναν πιο πλούσιο σαν άνθρωπο και όταν με ρωτάνε να τις πω πάντα αρνούμαι. Όχι επειδή  είναι μυστικό αλλά γιατί όταν στην ζωή μας συμβαίνουν μαγικές στιγμές, είναι αποτέλεσμα όλων αυτών τον μικρών ή μεγάλων συντελεστών που μαζεύτηκαν και συνέθεσαν αυτή την στιγμή.

Είναι άδικο για τον αναγνώστη να διαβάσει μια ιστορία που δεν θα τον αγγίξει όπως άγγιξε εμένα γιατί δεν ήταν εκεί. Για αυτό πάντα παροτρύνω τον κόσμο να έχει το μυαλό του ανοιχτό και να περιμένει αυτές τις μαγικές στιγμές.

– Σε ποιο μέρος απ’όσα μέχρι τώρα έχεις επισκεφθεί, ένιωσες <εξωγήινος>;

Δεν έχω νιώσει ποτέ εξωγήινος. Όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είμαστε ίδιοι. Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να φάνε, να κοιμηθούν, να κάνουν έρωτα. Σε όλο τον κόσμο, όταν ένας πατέρας βλέπει το παιδί του να χαμογελάει η καρδιά του σπάει από χαρά. Η διαφορά μας είναι κουλτούρα μας και αυτό είναι που κάνει τον κόσμο πιο όμορφο και πιο ενδιαφέρον. Όταν μάθουμε να σεβόμαστε τις διαφορετικές κουλτούρες και να μην κρίνουμε από την δικιά μας τότε δεν θα νιώθουμε εξωγήινοι πουθενά.

– Τι περιλαμβάνει η τσάντα σου όταν πρόκειται να ταξιδέψεις σε χώρες όχι και τόσο ανεπτυγμένες; 

Πολλά καλώδια! Ο εξοπλισμός μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Όσο αναφορά τα υπόλοιπα δεν δίνω σημασία. Οι φίλοι μου με πειράζουν γιατί 3 χρόνια φοράω τα ίδια ρούχα σε όλες τις φωτογραφίες. Αν με δείτε ποτέ να γυρνάω απο ταξίδι θα αναρωτηθείτε που είναι τα υπόλοιπα πράγματα μου. Προτιμώ να είμαι «ελαφρής» και έτοιμος για όλα παρά καλοντυμένος.

– Σκέφτεσαι να γράψεις κάποιο βιβλίο το οποίο θα περιλαμβάνει τις εμπειρίες σου από τις περιπλανήσεις σου ανά τον κόσμο;

Είμαι μόλις 25. Η ζωή και ο κόσμος έχουν να με διδάξουν ακόμα πολλά. Σίγουρα θα ήθελα να βγάλω κάποιο λεύκωμα με φωτογραφίες αλλά δεν θεωρώ οτι είμαι ακόμα ούτε πλήρης ούτε έτοιμος για κάτι τέτοιο. Τελευταία είναι μόδα να βγάζεις βιβλίο. Όλοι το κάνουν, αλλά πόσα από αυτά τα βιβλία περιέχουν πραγματική αξία;

– Η ζωή σου μέχρι σήμερα πόσες επαναστάσεις και πόσες εναλλαγές εμπεριέχει;

Απέχω από την συμβατική ζωή που επιτάσσει μια σειρά πραγμάτων. Όταν κάτι εμφανίζεται στον ορίζοντα το μόνο που σκέφτομαι είναι “γιατι οχι;”. Προσπαθώ να αποκομίζω εμπειρίες από τα πάντα και να γίνομαι πλουσιότερος απ’αυτες. Έχω εργαστεί σε πάνω απο δέκα εντελώς διαφορετικές δουλείες έως τώρα και η ποικιλομορφία των ανθρώπων που έχω συναναστραφεί είναι τεράστια. Η μεγάλη αλλαγή για μένα θα ήταν να συμβιβαστώ με τις επιταγές της κοινωνίας για μια «κανονική ζωή».

– Σε ποια χώρα απ’οσες έχεις μέχρι τώρα ταξιδέψει θα ήθελες να ζήσεις μόνιμα και γιατί;

Έχω ζήσει σε αρκετές χώρες εκτός της Ελλάδας ήδη. Παντού νιώθω άνετα και έχω φίλους. Θα μπορούσα να ζούσα σε οποιαδήποτε χώρα. Προτιμώ χώρες οικονομικά μη ανεπτυγμένες επειδή  οι ανάγκες είναι λιγότερες και οι άνθρωποι ζούν πιο απλά. Αλλά μιας και η Ελλάδα θα είναι μια από αυτές τις χώρες τα επόμενα χρόνια, δεν βλέπω τον λόγο να μην ζήσω σπίτι μου.

– Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να φωτογραφίσεις και δεν το έχεις καταφέρει ως τώρα;

Όσο και αν ακουστεί περίεργο, βρίσκω πολύ δύσκολο να φωτογραφίσω την προσωπική μου ζωή. Τους φίλους και την οικογένεια μου για παράδειγμα. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω πολύ.

– Ποια είναι η εικόνα που έχεις για την απόλυτη ευτυχία;

Η απόλυτη ευτυχία είναι λάθος έκφραση για μένα. Διότι η ευτυχία είναι μία πλευρά της ζωής και πιστέψτε με δεν θα ήθελα να ήμουν μονόπλευρος. Για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία η ψυχική πληρότητα και η ειρήνη μέσα μας. Δεν θα ήθελα να όταν έρθει η ώρα να φύγω από αυτό τον κόσμο να σκεφτώ: “ήμουν ευτυχισμένος”. Θέλω να σκεφτώ: “ Έζησα, πόνεσα, ερωτεύτηκα και απογοητεύτηκα, γέλασα πολύ, έκλαψα, έτρεξα και χαλάρωσα. Δυσκολεύτηκα και ήμουν τυχερός, είδα πολλά πράγματα αλλά κάποια δεν είδα, κρίμα. Βοήθησα και με βοήθησαν, αγαπησα”.

Προτιμώ να πεθάνω ξέροντας οτι έζησα μια συναρπαστική ζωή, παρά μια χαρωπή και βαρετή ζωή.