“Συνταξιδιώτες” σε μια καλύτερη ζωή

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Στην εφηβεία γνώρισαν και οι δύο – για διαφορετικούς λόγους – τον εφιαλτικό κόσμο των ναρκωτικών. Εκείνη, η Όλγα Ρηγοπούλου, ξεκίνησε τη χρήση σε ηλικία 12 ετών και στα 16 της χρόνια είχε ήδη εθιστεί στην ηρωίνη.

«Ένιωθα πως η ζωή μου δεν είχε κανένα απολύτως νόημα. Δε μπορούσα να θυμηθώ ούτε μια όμορφη στιγμή που θα μου έδινε το κίνητρο να σταματήσω τη χρήση», μου λέει. Εκείνος, ο Στέλιος Κρομμύδας , θέλοντας να πειραματιστεί με διαφορετικά πράγματα, μπήκε στο σκληρό κόσμο των απαγορευμένων ουσιών, από την ηλικία των 15. «Χρειάστηκε προσπάθεια και θεραπείες δέκα ολόκληρων χρόνων για να μπορέσω να μείνω καθαρός. Είναι μια πολύ επίπονη κατάσταση», εξηγεί. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στην απεξάρτηση, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν. Μάλιστα πριν τέσσερα περίπου χρόνια, δημιούργησαν τους «Συνταξιδιώτες», ένα πρωτοποριακό κέντρο απεξάρτησης στη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να βοηθήσουν άλλους τοξικομανείς.

Αρχικά νοίκιασαν ένα γραφείο και στη συνέχεια τους παραχώρησε η εκκλησία δωρεάν έναν χώρο ώστε να δημιουργήσουν το Κέντρο Ημέρας και τους ξενώνες. «Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για όσους βρίσκονται στη διαδικασία της απεξάρτησης να ζουν με τους γονείς τους. Η κατάσταση στα περισσότερα σπίτια των χρηστών είναι νοσηρή και για το λόγο αυτό χρειάζεται να μετακομίσουν σ’ ένα ήρεμο και υγιές περιβάλλον προκειμένου να θεραπευτούν», μας λέει η Όλγα Ρηγοπούλου.

Όσον αφορά στη δυνατότητα να ξεφύγει κανείς από τα ναρκωτικά , ο Στέλιος Κρομμύδας είναι κάθετος: «Υπάρχει λύση στα ναρκωτικά και την εξάρτηση. Ο μύθος που κυριαρχούσε παλιότερα ‘Μια φορά ναρκομανής, για πάντα ναρκομανής’ δεν ισχύει. Η απεξάρτηση είναι μια δύσκολη διαδικασία και πολλές φορές μπορεί να μην πετύχει από την πρώτη στιγμή, όπως συνέβη και με μένα, αλλά αυτός δεν είναι λόγος παραίτησης από την προσπάθεια».

Το πρόγραμμα

Πρόκειται για ένα ανοιχτό πρόγραμμα όπου προσφέρονται υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο σε άτομα εξαρτημένα από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούνται υποκατάστατα κατά τη διάρκεια της απεξάρτησης.

Κύριος άξονας είναι η ομαδική θεραπεία, στην οποία συμμετέχουν όλα τα μέλη μαζί σε κοινές δραστηριότητες.
Ζητούμενο για την Όλγα και το Στέλιο είναι η αντικατάσταση των παραδοσιακών μορφών «διασκέδασης» που συνδέονται με τα ναρκωτικά από άλλες πιο υγιείς δραστηριότητες. Για το λόγο αυτό, τα μέλη έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν καθημερινά σε ποικίλες ομαδικές μορφές ψυχαγωγίας όπως το γυμναστήριο, το μπάνιο στη θάλασσα, οι έξοδοι για καφέ και το σινεμά.

«Είναι πολύ δύσκολο όταν δε γεμίζει η καθημερινότητα ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο στάδιο της απεξάρτησης, να διατηρηθεί καθαρός», εξηγεί η Όλγα.

Συμβουλές σε γονείς

Η μάστιγα των ναρκωτικών που είναι υπεύθυνη για χιλιάδες θανάτους νέων παιδιών και ακόμη περισσότερες κατεστραμμένες ζωές, βρίσκεται στο μικροσκόπιο της Όλγας και του Στέλιου.

«Δεν ξεκινά κανείς τη χρήση των ναρκωτικών με αρνητική διάθεση. Κάποιες φορές ξεκινά σαν μαγκιά μέσα στην παρέα, κάποιες άλλες από περιέργεια και τις περισσότερες ως διέξοδος από τα προβλήματα», εξηγεί η Όλγα Ρηγοπούλου. Προσθέτει δε πως τα ναρκωτικά δεν σκοτώνουν από το πρώτο στάδιο καθώς «όταν κανείς κάνει χασίς δε νιώθει έτοιμος να πεθάνει». Η προσωπική της εμπειρία είναι ενδεικτική: « Ξεκίνησα δειλά- δειλά με χασίς, υπνωτικά φάρμακα και ηρεμιστικά. Στα 16 έπεσα στην ηρωίνη. Όταν έκανα χρήση ένιωθα την απόλυτη ελευθερία. Ήμουν πολύ πιεσμένη στο σπίτι, όποτε έγινε κάτι σαν ψυχολογική ανάγκη για μένα η χρήση ουσιών».

Έχοντας πλέον τεράστια εμπειρία στη χρήση και την αντιμετώπιση των ναρκωτικών η Όλγα συμβουλεύει τους γονείς να προσπαθήσουν να αντιληφθούν τα μηνύματα που τα παιδιά τους περνούν, ακόμη και πριν ξεκινήσουν τις ουσίες. « Την αλλόκοτη αυτή συμπεριφορά οι γονείς την αποδίδουν στην εφηβεία και δε δίνουν ιδιαίτερη βάση. Όμως οι νέοι μέσα από τις αντιδράσεις τους και τη γλώσσα του σώματος προσπαθούν να εκφράσουν τα προβλήματά τους», υπογραμμίζει.

Οικονομική στήριξη

Η ανεργία και η οικονομική δυσχέρεια των τοξικομανών και των οικογενειών τους, αποτελεί τις περισσότερες φορές τροχοπέδη στην θεραπεία τους. Όπως εξηγεί η Όλγα Ρηγοπούλου, υπάρχουν αρκετά παιδιά που θέλουν να ξεπεράσουν τον εθισμό τους στις ναρκωτικές ουσίες, αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν σε αυτό. «Σήμερα, δεδομένων των οικονομικών συνθηκών, είναι πολύ δύσκολο για της οικογένειες να υποστηρίξουν οικονομικά την προσπάθεια των παιδιών τους για απεξάρτηση. Το όραμά μας λοιπόν είναι, να βρεθούν κάποιοι άνθρωποι είτε να στηρίξουν οικονομικά τη θεραπεία των παιδιών, είτε να προσφέρουν εργασία στα ήδη απεξαρτημένα άτομα. Αν δεν νιώθουν παραγωγικοί και χρήσιμοι, είναι πολύ εύκολο να ξανακυλήσουν», καταλήγει.

Η μαρτυρία ενός απεξαρτημένου

Ο Σωτήρης, 25 ετών, είναι καθαρός 19 μήνες από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Ξεκίνησε τη χρήση στα 12 του χρόνια επειδή έψαχνε κάποια διέξοδο από την άχαρη έως τότε ζωή του. «Στα 19 μου έφτασα στο σημείο να μην έχω καμιά φλέβα στα χέρια μου και οι γονείς μου με έδιωξαν από το σπίτι».

Όπως εξομολογείται, ήταν σχεδόν σίγουρος πως δεν θα κατάφερνε ποτέ να βγει από το τον εφιάλτη που βίωνε για περισσότερο από δέκα χρόνια. «Ένιωθα αδύναμος, πίστευα πως οι άλλοι ήταν ανώτεροι από μένα. Ο Στέλιος και η Όλγα όμως μου έδειξαν ότι είμαστε ίσοι. Μπορεί εκείνοι να ήταν εννέα χρόνια καθαροί, αλλά κάποτε ήταν χρήστες όπως εγώ και μπορούσαν να με καταλάβουν», αναφέρει. Τελικά τα κατάφερε και σήμερα έχει τη δική του, αξιοπρεπή ζωή, μια ζωή που όπως εκμυστηρεύεται, δεν πίστευε ποτέ πως υπάρχει. «Μέσα απ’όλη αυτή τη διαδικασία ξαναγεννήθηκα. Αγάπησα τον εαυτό μου και τους γύρω μου, απέκτησα φίλους που ποτέ έως τώρα δεν είχα».