Η 69χρονη απόφοιτη του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων μιλά για την επιτυχία της και συγκινεί (ΦΩΤΟ)

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Φωτογραφίες:Κώστας Φραγκιάς

Η ιστορία της κυρίας Κατερίνας Πατηνιωτάκη από τα Χανιά είναι από εκείνες που αποδεικνύουν πως η ανθρώπινη θέληση μπορεί να ξεπεράσει οποιοδήποτε εμπόδιο, ακόμη και αυτό του πανδαμάτορος χρόνου.

Δείχνει πως ακόμα και σ’αυτές τις δύσκολες περιόδους μέσα σ’ ένα περιβάλλον που δεν επιτρέπει καν τα όνειρα, υπάρχουν περιθώρια για εκείνους που το θέλουν πραγματικά, να μεγαλουργήσουν.

Δεν μπορεί άλλωστε να εξηγηθεί διαφορετικά η αποφοίτηση της κ. Κατερίνας από το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων στην Κεφαλλονιά σε ηλικία 69 ετών. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς και το γεγονός πως μέχρι το 2004 η κ. Πατηνιωτάκη είχε ως μοναδικό εφόδιο γνώσης το απολυτήριο Δημοτικού, μπορεί εύκολα  ν’ αναλογιστεί το μέγεθος της επιτυχίας.

Μιας επιτυχίας που ήρθε μέσα από μια δύσκολη καθημερινότητα που περιελάμβανε αγροτική εργασία στα χωράφια τα πρωινά και φοίτηση στο νυχτερινό Γυμνάσιο και Λύκειο τα απογεύματα.

Τι ήταν όμως εκείνο που την οδήγησε στο να πάρει τέτοια απόφαση σε μια ηλικία που οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να αποσυρθούν;

Όπως η ίδια μου είπε, όλα ξεκίνησαν από τα χρόνια που πήγαινε στο Δημοτικό. Η δασκάλα της ήταν το πρόσωπο που την ενέπνευσε από την πρώτη κιόλας στιγμή και ήθελε να της μοιάσει. «Ήταν μια γυναίκα πολύ όμορφη και πολύ μορφωμένη. Μιλούσε ωραία, είχε μεστό λόγο και παρακολουθώντας την κατάλαβα πως κι εγώ θα ήθελα να γίνω δασκάλα. Δεν είχα άλλες εικόνες στη ζωή μου πέρα από την αγροτική ζωή και η κυρία Κατίνα με μάγεψε», δηλώνει χαρακτηριστικά η κυρία Πατηνιωτάκη.

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Το 1957 αποφοίτησε από το Δημοτικό και τότε ο διευθυντής του σχολείου της ανακοίνωσε πως όσοι θέλουν να συνεχίσουν στο Γυμνάσιο θα πρέπει να το δηλώσουν και να παρακολουθήσουν φροντιστήρια. Όπως μας λέει η κυρία Πατηνιωτάκη, ήταν κάτι που ήθελε πολύ αλλά ο πατέρας της τής εξήγησε πως δε μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά σε κάτι τέτοιο. «Θυμάμαι έκλαιγα όλη μέρα, το είχα πάρει πολύ σοβαρά. Αλλά δεν υπήρχαν χρήματα και το φροντιστήριο ήταν στο Ηράκλειο, δηλαδή 30 χιλιόμετρα έξω από το χωριό που έμενα», αναφέρει.

Τα χρόνια πέρασαν, και σε ηλικία 20 ετών παντρεύτηκε και μετακόμισε στα Χανιά. Η κ. Κατερίνα όμως δεν το έβαλε στιγμή κάτω κι έτσι, άρχισε να ψάχνει μανιωδώς για νυχτερινά σχολεία. «Δυστυχώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κανένα στα Χανιά. Το πρώτο άνοιξε το 2003 και μετά από ένα χρόνο, σε ηλικία 57 ετών πήγα να κάνω εγγραφή χωρίς δεύτερη σκέψη», υπογραμμίζει.

ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Μπορεί να διένυε την έκτη δεκαετία της ζωής της αλλά εκείνη ένιωθε σα μικρό παιδί κάθε φορά που διάβαινε το κατώφλι της σχολικής αίθουσας. Μάλιστα, ο ζήλος της για τη μάθηση ήταν τέτοιος που στη δεύτερη τάξη του Γυμνασίου πήρε έπαινο επειδή δεν έκανε ούτε μία ώρα απουσία. «Θυμάμαι είχα σπάσει το πόδι μου, πήγα στον νοσοκομείο και μετά κατευθείαν με πατερίτσες στο σχολείο. Ήταν από τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου. Έβλεπα ανθρώπους κάθε ηλικίας να αγωνίζονται για κάτι καλύτερο κι αυτό με ενέπνεε ακόμη περισσότερο», τονίζει.

Όταν το 2011 ήρθε η ώρα να δώσει Πανελλήνιες το μόνο πράγμα που σκεφτόταν ήταν πως ήθελε να περάσει στα Παιδαγωγικά. Εντελώς ξαφνικά όμως βγήκε μια Εγκύκλιος σύμφωνα με την οποία τα νυχτερινά σχολεία θα έδιναν εξετάσεις μαζί με τα πρωινά. Αυτό ήταν που έπαιξε καθοριστικό παράγοντα στην αποτυχία της κυρίας Πατηνιωτάκη να περάσει στο τμήμα που ονειρευόταν από μικρό παιδί.
«Τελικά πέρασα στη σχολή Ψηφιακών Μέσων στην Κεφαλλονιά και από τότε και για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, έζησα ένα παραμύθι», επισημαίνει.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΖΩΗ

Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της στο ΤΕΙ, η κ. Κατερίνα πηγαινοερχόταν από τα Χανιά στο Αργοστόλι προκειμένου να παρακολουθεί τα υποχρεωτικά μαθήματα και τα εργαστήρια . Στο πλευρό της αυτά τα χρόνια στάθηκαν ο σύζυγός της, η κόρη της και ο γαμπρός της.

«Μπόρεσα να ανταποκριθώ οικονομικά στις σπουδές μου χάρη στον άντρα μου, ο οποίος με μια σύνταξη με βοήθησε όπως θα βοηθούσε ένας πατέρας το παιδί του. Σημαντική όμως ήταν και η στήριξη της κόρης μου Ελένης», μας λέει φανερά συγκινημένη.

Οι συμφοιτητές της αλλά και το προσωπικό του ΤΕΙ, την υποδέχθηκαν με χαρά κάνοντας ακόμη πιο ευχάριστη την παραμονή της στη σχολή.
Όμως, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που προέκυπταν εξαιτίας της μεγάλης απόστασης, η κ. Κατερίνα κατάφερε να αποφοιτήσει στα τέσσερα χρόνια δίνοντας το παράδειγμα σε μικρούς και μεγάλους.

«Είμαι πολύ χαρούμενη που κατάφερα και πέτυχα τόσα πράγματα μετά από τόσα χρόνια. Όταν μου’ δωσε ο πρόεδρος των ΤΕΙ το πτυχίο, του είπα πως ένα όνειρο ζωής μου έγινε πραγματικότητα. Την εκτίμηση, το σεβασμό και την αγάπη που εισέπραξα απ’όλους στην Κεφαλλονιά, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ», τονίζει.

Μάλιστα, στις 29 Νοεμβρίου η 69χρονη αγρότισσα ανακηρύχθηκε σε μια ιδιαίτερα συγκινητική εκδήλωση και επίτιμη δημότισσα Κεφαλλονιάς. Ο λόγος της διάκρισής της αυτής είναι πως απέδειξε στην πράξη τη σημασία της διά βίου μάθησης αλλά και ο αγώνας που έδωσε στο πλευρό του δημάρχου κ. Παρίση για την κατάργηση του Σχεδίου Αθηνά που αφαιρούσε τη συγκεκριμένη Σχολή από το εκπαιδευτικό Ίδρυμα.

ΣΧΕΔΙΑ

Πάντως, η κ. Πατηνιωτάκη φαίνεται πως δεν το βάζει με τίποτα κάτω και θέτει συνεχώς νέους στόχους. Έτσι, στα άμεσα σχέδιά της είναι να κάνει ένα μεταπτυχιακό στα Παιδαγωγικά που αγαπά τόσο πολύ από μικρή. «Θα το ήθελα αλλά υπάρχουν δυσκολίες όσον αφορά στο οικονομικό κομμάτι. Μακάρι να τα καταφέρω», υπογραμμίζει και προσθέτει πως παράλληλα θα ήθελε πολύ να ασχοληθεί με το αντικείμενο των σπουδών της. Άλλωστε οι επιδόσεις της κατά την εξάμηνη πρακτική της στην Αντιπεριφέρεια Χανίων ήταν τόσο καλές, που μετά το πέρας της προθεσμίας, ο Αντιπεριφερειάρχης της πρότεινε να μείνει.

«Θέλω ένα διάστημα να ξεκουραστώ και στη συνέχεια θα ψάξω για δουλειά. Είτε εκεί που έκανα την πρακτική μου, είτε σε κάποια ΜΚΟ. Θέλω να προσφέρω ό,τι και όσο μπορώ σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη».

ΜΗΝΥΜΑ

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση που αντλεί μετά την επιτυχία της στη Σχολή, είναι πως τη συναντούν μεγάλοι άνθρωποι και της εξομολογούνται πως μέσα από τη δική της ιστορία βρήκαν τη δύναμη να συνεχίζουν και οι ίδιοι το σχολείο. «Έστω κι ένας άνθρωπος να ωφεληθεί από τη δική μου περίπτωση, θα είμαι ευτυχισμένη. Η γνώση είναι πολύ σημαντικό εφόδιο για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας», μας λέει και θυμάται την εποχή που ο περίγυρός της την απέτρεπε από το να ξεκινήσει το σχολείο σε ηλικία 57 χρόνων.

«Εκείνο που έχω να πω στους συνομίληκούς μου είναι πως αν θέλουν κάτι πολύ δεν πρέπει στιγμή να σκεφθούν τι θα πει ο κόσμος. Αυτό στην επαρχία συμβαίνει συχνά. Πρέπει να θέσουν στόχους, και να τους κυνηγήσουν. Ό,τι κι αν θέλει ένας άνθρωπος, μπορεί να το καταφέρει σε όποια ηλικία κι αν είναι», εξηγεί.

Τέλος, δίνει το δικό της μήνυμα στα νέα παιδιά που αυτή την εποχή έχουν την αμέριστη στήριξη των γονιών τους, πράγμα που δε συνέβαινε τα παλιά χρόνια. Όπως λέει η κ. Κατερίνα, η νέα γενιά θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την όποια ευκαιρία για μάθηση αλλά και τον αγώνα που δίνουν σήμερα οι γονείς για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. «Τα έξοδα των σπουδών πλέον βγαίνουν από πολύ χαμηλά εισοδήματα. Οι γονείς στερούνται πολλά προκειμένου να μορφωθούν τα παιδιά κι εκείνα πρέπει να καταλάβουν τη σημασία της γνώσης. Είναι σίγουρα μια δύσκολη εποχή για τη χώρα μας, αλλά πως θα βγούμε από αυτή την κατάσταση αν οι αυριανοί έλληνες πολίτες δεν είναι μορφωμένοι;», διερωτάται.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Freddo” στος 12/12/15.