...ιστορίες που αξίζει να διαδοθούν!

Covid -19: Πώς η πανδημία επηρεάζει τον κινηματογράφο

Από την Κέλλυ Φαναριώτη 

Υπερπληθυσμός, ανεργία, άνθρωποι με μάσκες και μια τεράστια οικολογική καταστροφή.  Το νερό μολύνεται, η τροφή αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση κι εκατομμύρια εξαθλιωμένοι κοιμούνται στους δρόμους.  Όταν τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν, η αστυνομία και ο στρατός επεμβαίνουν με… μπουλντόζες που συνθλίβουν τα πάντα.

Θα μπορούσε, ίσως, να είναι μια σκηνή από το παρόν ή, ακόμη καλύτερα, από το όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Πρόκειται για την ταινία του Ρίτσαρντ Φλάισερ «Νέα Υόρκη, έτος 2022» που γυρίστηκε το μακρινό 1973 και έθιξε για πρώτη φορά τον αντίκτυπο που θα έχει στις ζωές μας η μόλυνση του περιβάλλοντος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Δεν είναι όμως το μοναδικό θέμα που «προφήτεψε» η έβδομη Τέχνη μια και οι μολυσματικοί ιοί που μεταδίδονται με ταχύτητα… φωτός και μεταλλάσσονται, βρέθηκαν στο επίκεντρο του Χόλυγουντ μισό αιώνα πριν.

«Το σινεμά για μια ακόμη φορά, ως ανθρωπιστική και κοινωνιολογική τέχνη, ήταν εκεί, περιέγραψε όσα ζούμε τώρα. Δεν μπορούν να γίνουν πια ταινίες για τον κορονοϊό, θα αναμασούν αυτά που ήδη από τη δεκαετία του ’60 μας έχουν πει κορυφαία φιλμ. Η πανδημία καταγράφηκε προτού ξεσπάσει», μου απαντά ο κριτικός κινηματογράφου και ιδρυτής του Κέντρου Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά Αλέξης Δερμεντζόγλου, όταν τον ρωτώ εάν η πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση που βιώνουμε θα «γεννήσει» πολλά κινηματογραφικά σενάρια.

«Ταινίες όπως “Το Ξέσπασμα”, “Λυσσασμένες στα Νύχια του Τρόμου”, “Έρχεται τη Νύχτα” και το “Conduction” είναι κάποιες μόνο από αυτές που προέβλεψαν την πανδημία αλλά και την αλλαγή που συντελείται μέσα από όλη αυτή την κατάσταση στις ανθρώπινες σχέσεις», σημειώνει.

Ο ίδιος εκτιμά πως ο αντίκτυπος της πανδημίας στον κινηματογράφο θα είναι μεγάλος. Όχι μόνο διότι, μοιραία, θα μειωθούν οι αμοιβές των ηθοποιών και κατ ‘ επέκταση το κόστος της εκάστοτε παραγωγής, αλλά, κυρίως, θα αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την έβδομη Τέχνη.

«Οι ψηφιακές πλατφόρμες έχουν ήδη κερδίσει μια μεγάλη μερίδα του κόσμου. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι θα χάσουν σιγά σιγά την επαφή τους με τον κινηματογράφο καθώς το μέλλον των συνοικιακών αιθουσών  προβλέπεται δυσοίωνο. Αλλάζει ριζικά ο κινηματογράφος, σε όλα τα επίπεδα», τονίζει. Το drive in σινεμά, επισημαίνει, αποτελεί μια εναλλακτική λύση που απευθύνεται κυρίως σε νέες ηλικίες, όπως και οι αίθουσες multiplex που πιθανότατα να ανοίξουν το χειμώνα, εφόσον, τα επιδημιολογικά δεδομένα το επιτρέψουν.

Από την άλλη, όπως εξηγεί ο Αλέξης Δερμεντζόγλου, η νέα αυτή κατάσταση που διαμορφώνεται, αποτελεί μια καλή ευκαιρία για να αναδειχθεί η ευφυΐα της διανόησης. «Θα έχουμε φτωχές ταινίες και θεωρώ ότι θα αναδυθούν ταλαντούχοι κινηματογραφιστές. Με ένα μικρό μπάτζετ κι ένα εξαιρετικό σενάριο μπορεί να γίνει μια εξαιρετική ταινία, από το τίποτα. Μακάρι η πανδημία να γεννήσει κάποια μεγάλα ταλέντα».

Τι γίνεται όμως στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, εκεί που χτυπάει η καρδιά της κινηματογραφικής βιομηχανίας; Όπως μου εξηγεί ο βραβευμένος Αμερικανός σκηνοθέτης και φιλέλληνας Steven Bernstein, η συντριπτική πλειοψηφία των σταρ του Χόλυγουντ δεν είναι διατεθειμένη να δουλέψει κάτω από αυτές τις συνθήκες κι αυτό επιφέρει μια σειρά προβλημάτων. «Πολλές παραγωγές θα έβρισκαν διανομή εξαιτίας των πολύ γνωστών ονομάτων. Χωρίς αστέρες, όσο καλό κι αν είναι το σενάριο μιας ταινίας, οι κινηματογράφοι και οι διανομείς δεν θα αναλάβουν το οικονομικό ρίσκο, ειδικά αυτή την περίοδο. Φυσικά δεν εργάζονται όλοι σε ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού αλλά αυτές είναι που φέρνουν έσοδα, τα οποία, μεταξύ άλλων, διοχετεύονται σε εγκαταστάσεις και ανεφοδιασμό των στούντιο με εξοπλισμούς τελευταίες τεχνολογίες. Χωρίς αυτά τα χρήματα ορισμένα στούντιο θα πρέπει να κλείσουν τις πόρτες τους », λέει τονίζοντας πως ακόμη κι αν γυριστούν ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού, η προοπτική να κερδίσουν πίσω τις δαπάνες τους είναι πολύ μικρή. «Κανείς δε γνωρίζει πότε θα ανοίξουν ξανά οι αίθουσες και αν θα επιτρέπεται η χωρητικότητα να αγγίξει και πάλι το 100%».

O Steven Bernstein

Όπως λέει ο αμερικανός κινηματογραφιστής, οι εργαζόμενοι στον συγκεκριμένο τομέα αναζητούν απεγνωσμένα λύσεις προκειμένου να διασώσουν αυτή τη μορφή τέχνης. «Μια λύση θα ήταν να στηριχθούν οι μικρές, ανεξάρτητες παραγωγές με λιγότερο γνωστούς ηθοποιούς. Με τον τρόπο αυτό το οικονομικό ρίσκο για τους επενδυτές θα είναι μικρότερο», επισημαίνει τονίζοντας πως ίσως τελικά αυτή η παγκόσμια τραγωδία καταφέρει να αυξήσει σημαντικά τη ζήτηση για κινηματογραφικές παραγωγές. «Όταν οι αίθουσες ανοίξουν ξανά, θα γεμίσουν με τις ταινίες που δεν κυκλοφόρησαν τους τελευταίες μήνες. Όταν οι ταινίες αυτές τελειώσουν, δεν θα υπάρχουν άλλες να τις αντικαταστήσουν. Κάτι ανάλογο θα συμβαίνει και με τις σειρές, καθώς κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν γυρίστηκαν νέες σεζόν. Δεν θα υπάρχει πολύτιμο υλικό ούτε για τις οθόνες μας». Κλείνοντας την κουβέντα μας ο Steven Bernstein τόνισε πως θα πρέπει να τηρούνται αυστηρά τα μέτρα προστασίας κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και σημείωσε πως χώρες όπως η Ελλάδα που κατάφερε να χειριστεί – όπως τουλάχιστον δείχνουν τα μέχρι τώρα δεδομένα –  με επιτυχία το ξέσπασμα της πανδημίας, ίσως αποτελέσει πόλο έλξης για διεθνείς παραγωγές. «Αυτό εκτιμώ πως θα γίνει και ελπίζω να βγω αληθινός», καταλήγει.

You might also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More

Privacy & Cookies Policy