Δυο γενιές στην ίδια σέλα

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Το μόνο που χρειάστηκε ήταν μια μηχανή, τα αναγκαία χαρτιά για τις μετακινήσεις και πολύ κουράγιο προκειμένου να ξεκινήσει η εξερεύνηση σε τόπους μακρινούς και ξένους. Ο 54χρονος καθηγητής φυσικής αγωγής Κωνσταντίνος Μητσάκης που έχει πάθος με τις μηχανές και για περισσότερες από τρεις δεκαετίες «οργώνει» την υφήλιο παρέα με τη δίτροχη συντροφιά του, πριν λίγες ημέρες μύησε στα μυστικά των σαγηνευτικών αυτών ταξιδιών τον 11χρονο γιο του.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας ρώτησε τον Μητσάκη junior τί δώρο θα ήθελε να του κάνει για την επερχόμενη αποφοίτησή του από το δημοτικό και, προς μεγάλη του έκπληξη, πήρε την απάντηση: «Ένα ταξίδι με τη μηχανή οι δυο μας».

Έτσι, τη Μεγάλη Δευτέρα ξεκίνησε η περιπέτεια για πατέρα και γιο από την Πάτρα με προορισμό την κεντρική Ευρώπη. Το ταξίδι ωστόσο ανατράπηκε αφού μόλις έφτασαν στη Γένοβα κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες και μετά από δύο μέρες οδήγησης και 1.000 χιλιόμετρα, ο νεαρός Μητσάκης ζήτησε από τον πατέρα του να αλλάξουν πορεία και να κατευθυνθούν προς…Αφρική!

«Ήθελε να ζήσει την περιπέτεια της απόκοσμης Σαχάρας στο νότο της Τυνησίας κι εγώ σαν έλληνας χαζομπαμπάς δεν του χάλασα χατίρι. Με γοητεύει πολύ η Αφρική αλλά προτού ξεκινήσουμε του εξήγησα ότι εκεί θα δει τελείως διαφορετικά πράγματα που δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με όσα έχει δει ως τώρα σε Ευρώπη και Αμερική», αναφέρει στο ”Enjoy” ο έλληνας «Φιλέας Φογκ».

Η εμπειρία του 11χρονου Γιώργου στην Αφρική ήταν συγκλονιστική αφού μαζί με τον πατέρα του έκαναν στάση στην πόλη El Jem για να θαυμάσουν το ρωμαϊκό αμφιθέατρο της πόλης, γνωστό κι ως “Αφρικανικό Κολοσσαίο”, στη συνέχεια έκαναν βόλτα με καμήλες, γνώρισαν ντόπιους κι επισκέφθηκαν τρωγλοδυτικές κατοικίες.

Την πιο δύσκολη όμως στιγμή τη βίωσαν καθοδόν, όταν μια σφοδρή αμμοθύελλα τους ταλαιπώρησε αφάνταστα και για περίπου 80 χλμ., ένας μανιασμένος άνεμος προσπαθούσε μάταια να τους ρίξει από την σέλα της μηχανής. Επόμενο ορμητήριό τους ήταν η πόλη Tozeur, στη νοτιοδυτική άκρη της Τυνησίας, όπου αφού διέσχισαν τη αλμυρή λίμνη Chot el Jerid, επισκέφθηκαν την τοποθεσία όπου έγιναν γυρίσματα της κινηματογραφικής ταινίας “STAR WARS 1”.

«Δε φοβήθηκε καθόλου διότι είναι εξοικειωμένος με τις μοτοσικλέτες. Στην Ευρώπη και την Αμερική ταξιδεύαμε με αυτοκίνητο αλλά στην Ελλάδα έχουμε κάνει πολλές εκδρομές με μηχανή κι έχει και τον δικό του εξοπλισμό. Του αρέσει να βλέπει διαφορετικά πράγματα κι εδώ είδε πολλά που δεν είχε καν φανταστεί. Πρόκειται για έναν τελείως διαφορετικό πολιτισμό, κουλτούρα και συνήθειες. Υπάρχουν βέβαια και τρομερές αντιθέσεις στο θέμα διαβίωσης αλλά και τις καιρικές συνθήκες. Από τους -3 βαθμούς των Άλπεων, ήρθαμε στους 35 της Τυνησίας».

Τρόπος ζωής

Μπορεί για τον 11χρονο Γιώργο να ήταν το πρώτο του ταξίδι με μηχανή εκτός συνόρων, ωστόσο, ο πατέρας του έχει «γράψει» στο προσωπικό του κοντέρ περισσότερα από ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα στα πέρατα της Γης. Από την Αλάσκα ως την Αφρική και από την Ασία έως την «χώρα των καγκουρό», ο Κωνσταντίνος Μητσάκης είναι λάτρης της περιπέτειας και το αποδεικνύει συνεχώς. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που ήρθε αντιμέτωπος με τον κίνδυνο, όπως για παράδειγμα το 1998 όταν πέρασε μέσα από το Σουδάν που τότε είχε εμφύλιο πόλεμο ή το 2005 στο Αφγανιστάν όπου οι Ταλιμπάν πυροβόλησαν τη σύζυγό του στο κράνος. «Όταν επιλέγεις να ταξιδέψεις πάνω σε μια μηχανή, είσαι αποφασισμένος και ξέρεις από πριν ότι πρόκειται να ζήσεις την απόλυτη περιπέτεια. Δεν με πτοούν οι αναποδιές και οι δυσκολίες. Τα ξεπερνώ και προχωράω. Η ομορφιά της ζωής κρύβεται στο απρόβλεπτο».

Όπως παραδέχεται, η επιλογή του να ταξιδεύει σε δύο τροχούς, τον αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο καθώς βίωσε καταστάσεις που δεν μπορεί να ζήσει κάποιος που ταξιδεύει με αεροπλάνο. Επιπλέον, έζησε όλα όσα θα πρέπει, όπως λέει, να βιώνει ένας ταξιδιώτης. «Οι περισσότεροι όταν πηγαίνουν στο εξωτερικό αρκούνται στις επισκέψεις και τις φωτογραφίες των μνημείων. Τα ταξίδια με τη μηχανή μου έδωσαν την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με τον ντόπιο πληθυσμό της κάθε χώρας, να συνομιλήσω μαζί τους και να μπω μέσα στα σπίτια τους. Σε πολλές περιοχές με έβλεπαν κουρασμένο και ιδρωμένο και άνοιγαν τις πόρτες των σπιτιών τους για να με βοηθήσουν».

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο “Enjoy” της εφημερίδας “Δημοκρατία”