...ιστορίες που αξίζει να διαδοθούν!

Η εξέγερση στη Μινεσότα μέσα από τα μάτια ομογενών

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Ήταν απόγευμα της 25ης Μαΐου όταν ο 46χρονος Τζωρτζ Φλόιντ άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο από τη μπότα του λευκού αστυνομικού Ντέρεκ Σόβιν, στη Μινεάπολη. Οκτώ λεπτά και 45 δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να επέλθει ο θάνατος του άτυχου Αφροαμερικανού και να ξεσηκωθεί ένα τεράστιο ποτάμι οργής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.  Από εκείνη την ημέρα, ο Τζωρτ Φλόιντ γράφτηκε στην Ιστορία ως ένα από τα πιο εμβληματικά θύματα της αστυνομικής βίας με φυλετικά χαρακτηριστικά, θυμίζοντας άλλες, σκοτεινές εποχές.

Τα επεισόδια και οι εξεγέρσεις που ακολουθούν μέχρι και σήμερα φέρνουν στο νου το καλοκαίρι του 1967, όταν στην πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της ακμάζουσας αμερικανικής αυτοβιομηχανίας, το Ντιτρόιτ, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά του ρατσισμού και υπέρ των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών.

«Αυτό που ζούμε καθημερινά, δεν έχει προηγούμενο, θυμίζει πόλεμο. Είναι αδύνατον να περπατήσουμε στο δρόμο μετά τη δύση του ηλίου. Η κατάσταση στη Μινεάπολη είναι πολύ επικίνδυνη», μου λέει η Άννα Χριστοφορίδου, κάτοικος της περιοχής για περισσότερα από 40 χρόνια.

Η ίδια διατηρεί κατάστημα  λίγα μόλις μέτρα μακριά από το σημείο που ο Τζωρτζ Φλόιντ ξεψύχησε και, όπως λέει, ο αδικοχαμένος Αφροαμερικανός και ο αστυνομικός που του αφαίρεση τη ζωή, γνωρίζονταν για περισσότερο από δέκα χρόνια. «Το γνωρίζουν αρκετοί αυτό για δεν το λένε όλοι. Δεν ξέρω για ποιο λόγο το κρύβουν και σε τι αποσκοπεί αυτή η αποσιώπηση».

Οι κάτοικοι στη Μινεάπολη είναι συγκλονισμένοι από το συμβάν, όμως, όπως λέει η κ. Χριστοφορίδου, διαφωνούν με τα επεισόδια που λαμβάνουν χώρα κάθε βράδυ.

«Πιστεύω πως δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα αυτή η αντίδραση. Καίνε ανεξέλεγκτα σε καθημερινή βάση τις περιουσίες μειονοτήτων. Είναι αναμφισβήτητα  φρικτό αυτό που συνέβη αλλά τι θα κερδίσουν καταστρέφοντας καταστήματα των ανθρώπων;», διερωτάται από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Ειρηνικές διαδηλώσεις με καθολική συμμετοχή, θα είχαν,   κατά την ίδια, πετύχει το σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την απονομή δικαιοσύνης για την εν ψυχρώ δολοφονία.

«Υπάρχουν και τέτοιοι διαδηλωτές αλλά είναι ελάχιστοι. Κάθε πρωί μάλιστα συγκεντρώνονται στο κέντρο της πόλης και μαζεύουν τα σπασμένα τζάμια και τα σκουπίδια που άφησαν πίσω τους οι εξεγερμένοι της προηγούμενης νύχτας. Η πόλη θα ήταν ακόμη πιο θλιβερή χωρίς αυτούς, καθώς θυμίζει πεδίο μάχης», σημειώνει.

Ένα από τα καταστήματα που βανδαλίστηκαν από διαδηλωτές, είναι κι εκείνο του Σαμιώτη Βαγγέλη Χατζησταμούλου. Το εστιατόριό του ονόματι ‘’Best Steak House’’ αποτελούσε για χρόνια στέκι του άτυχου Αφροαμερικανού. «Ο Τζωρτζ ερχόταν για αρκετά χρόνια στο μαγαζί μου προκειμένου να πάρει φαγητό. Ήταν αρκετά ήρεμος άνθρωπος και κοινωνικός. Δεν ήταν άντρας που προκαλούσε με τη συμπεριφορά του, αντιθέτως, ήταν μονίμως χαμογελαστός και προσιτός», τονίζει ο ομογενής εστιάτορας που έβλεπε από την κάμερα τους εξοργισμένους διαδηλωτές να του σπάνε τις τζαμαρίες του καταστήματός του.

«Η αστυνομία έγινε πιο βίαιη μετά τη δολοφονία»

Όπως εξηγεί η κ. Χριστοφορίδου, εκείνο που έχει σοκάρει τους πολίτες της Μινεάπολης, είναι το γεγονός πως οι αστυνομικοί μετά τη δολοφονία του Τζωρτ Φλόιντ, έγιναν πιο επιθετικοί από ποτέ. «Ζω εδώ επί τέσσερις δεκαετίες και τέτοιο μίσος πρώτη φορά βιώνω. Οι άνδρες της αστυνομίας επιτίθενται στους απλούς πολίτες χωρίς λόγο. Μας σημαδεύουν με πλαστική σφαίρα ακόμη και μέσα στα οικόπεδά μας», τονίζει, επισημαίνοντας πως τέτοια φαινόμενα δεν υπήρχαν πριν το τραγικό συμβάν. «Τολμώ να πω πως η άγρια αυτή δολοφονία θα αλλάξει τον κόσμο», λέει.

Τα επεισόδια εκτιμά πως θα διαρκέσουν για αρκετό καιρό ακόμη και φοβάται πως αυτό μπορεί να οδηγήσει και σε άλλες ανθρώπινες απώλειες. «Ήμασταν μια πόλη ήρεμη, κανείς δε φαινόταν να έχει κάτι με τον πλησίον του. Το συμβάν αυτό, όπως αποδείχθηκε,  ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά των κοινωνικών και όχι μόνο ανισοτήτων», καταλήγει.

Την ίδια ώρα, ο βραβευμένος σκιτσογράφος των περιοδικών ΤΙΜΕ και New Yorker John Mavroudis, αφουγκραζόμενος τον παλμό της κοινωνίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδίασε το συγκλονιστικό στιγμιότυπο με τον αστυνομικό να πιέζει με το γόνατό του το λαιμό του Τζωρτζ Φλόιντ.

Σκίτσο του βραβευμένου εικονογράφου του περιοδικού TIME, John Mavroudis

«Τα κόκκινα γράμματα είναι τα λόγια του 46χρονου λίγα λεπτά προτού ξεψυχήσει. Οι αριθμοί είναι ένα προς ένα τα δευτερόλεπτα που πέρασαν ώσπου να πεθάνει. Η χώρα μας κλονίζεται στον πυρήνα της αυτή την περίοδο και κάτι πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Είχαμε ήδη αρκετά προβλήματα καθώς ο κυβερνήτης μας είναι ψυχοπαθής. Βέβαια, αυτά τα δύο, η επιλογή δηλαδή του Τραμπ και η άγρια δολοφονία στη Μινεάπολη, είναι αλληλένδετα», μου είπε από το Σαν Φρανσίσκο, όπου ζει.

You might also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More

Privacy & Cookies Policy