Λέβιθα: Στο “ξερονήσι” του Αιγαίου υπάρχει ακόμη ζωή
Από την Κέλλυ Φαναριώτη
Σε μια μικρή κουκκίδα γης στη μέση του Αιγαίου μια οικογένεια φυλάει Θερμοπύλες από το μακρινό 1820. Πλέον, ο Μανώλης Καμπόσος και οι συγγενείς του όντες οι μόνοι συνεχιστές μιας μακράς παράδοσης 200 χρόνων, αρνούνται κατηγορηματικά να εγκαταλείψουν τα Λέβιθα, το μικρό αυτό νησί που πριν λίγες ημέρες ήρθε στο προσκήνιο για τους λάθος λόγους και το οποίο σύμφωνα με ταξιδιωτικό βιβλίο της Τουρκίας, είναι από τους δέκα καλύτερους καλοκαιρινούς προορισμούς για ξεκούραση και ηρεμία.
Η προαναγγελία για δημιουργία κλειστής δομής για πρόσφυγες και μετανάστες στην εσχατιά του Αιγαίου, προκάλεσε αντιδράσεις ενώ παράλληλα «ξύπνησε» μνήμες από το κολαστήριο της Γυάρου. Ο 43χρονος Μανώλης Καμπόσος που ζει εκεί με τους γονείς και τον αδερφό του και διατηρούν μια μεγάλη κτηνοτροφική μονάδα με εκατοντάδες αιγοπρόβατα, ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους πως δεν φεύγει τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, έστω κι αν για κάποιους μήνες το χρόνο αναγκάζεται να ζει μακριά από τη σύζυγο και τα παιδιά του, οι οποίοι μεταβαίνουν στην Πάτμο λόγω έλλειψης σχολείου στο νησί.
«Έμαθα από τις ειδήσεις για το ενδεχόμενο δημιουργίας δομής. Λυπάμαι πολύ διότι από το 2011 προσπαθώ να αποδείξω πως ο τόπος κατοικείται και δεν είναι βραχονησίδα, όπως τον χαρακτηρίζουν κάποιοι προκείμενου να δημιουργηθεί εδώ αιολικό πάρκο. Ξαφνικά ακούω πως θα έρθουν πρόσφυγες και μετανάστες εδώ. Άρα θέλουν να φέρουν τόσους αλλοδαπούς σε μια βραχονησίδα;», διερωτάται από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Ο ίδιος θεωρεί καταστροφική την εγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών στο νησί ενώ τα βάζει με την Πολιτεία καθώς, όπως λέει, παλεύει για χρόνια να λύσει ζητήματα που για άλλες περιοχές της χώρας είναι αυτονόητα. «Δεν υπάρχει καν γιατρός εδώ. Πριν από μια δεκαετία ο πατέρας μου παρουσίασε καρδιακό επεισόδιο, κάλεσα το Λιμενικό για να στείλει πλωτό σκάφος προκειμένου να τον μεταφέρω στο νοσοκομείο και μου απάντησαν πως για να έρθουν θέλουν βεβαίωση γιατρού. Τελικά δεν ήρθαν ποτέ. Αντί λοιπόν το ελληνικό κράτος να λύσει αυτά τα ζητήματα, ασχολείται με τη δημιουργία κλειστής δομής στην περιοχή», μου λέει.
Η ζωή στα Λέβιθα είναι αρκετά δύσκολη και όπως εκτιμά, ακόμη κι αν τελικά δημιουργηθεί δομή για πρόσφυγες και μετανάστες, δεν θα αντέξουν ούτε οι ίδιοι. «Σε λιγότερο από μια εβδομάδα θα βουτήξουν στη θάλασσα για να φύγουν. Τι θα κάνουν εδώ; Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Φανταστείτε το λίγο. Θα τρελαθούν στο τέλος», σημειώνει.
Εκείνο που όπως λέει τον θλίβει, είναι το γεγονός πως κάθε καλοκαίρι οι τουρίστες από την Αγγλία που επισκέπτονται με τα σκάφη τους το νησί, του λένε πως στη δική τους χώρα το κράτος επιδοτεί τους κατοίκους για να πάνε να ζήσουν σε μικρά νησιά προκειμένου να υπάρχει ΑΟΖ. «Η Πολιτεία μας έχει εγκαταλείψει στο έλεος του Θεού. Αντί το ελληνικό κράτος να φροντίσει να αξιοποιήσει τα Λέβιθα και άλλα ακριτικά νησιά, κάνει τα πάντα για να μας διώξει από εδώ, από τον τόπο που γεννηθήκαμε. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό δε μπορώ να καταλάβω αλλά με πονάει πολύ».