Μητέρα και γιος έδωσαν ανάσα ζωής στο Μαθράκι

Από την Κέλλυ Φαναριώτη 

Μπορεί να μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη και για αρκετά χρόνια να έζησε σε μεγαλουπόλεις της Γερμανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, αλλά τους τελευταίες επτά μήνες επέλεξε να μετακομίσει με τον γιο της, την ηλικιωμένη μητέρα της και τα αγαπημένα τους τετράποδα στο Μαθράκι, ένα ακριτικό νησί του Ιονίου με μόλις 35 κατοίκους.

Ο λόγος για την Τζένη Γιαννοπούλου, μια υπερδραστήρια γυναίκα που σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει ένα πιο ανθρώπινο περιβάλλον για τον γιο της Τάσο, επέστρεψε στην χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Η πρώτη επιλογή ήταν η αγαπημένη της Θεσσαλονίκη, όμως, οι ρυθμοί της πόλης δεν διέφεραν και τόσο από αυτούς που ζούσε μέχρι πρότινος, οπότε, άρχισε να ψάχνει στο διαδίκτυο για περιοχές με λίγους έως ελάχιστους κατοίκους.

«Είδα ένα βίντεο για το Μαθράκι και το ερωτεύτηκα. Πήρα τον πρόεδρο του νησιού και εξέφρασα την επιθυμία μου να έρθω μόνιμα εδώ. Η πρώτη του αντίδραση ήταν: ”Είσαι τρελή;”», μου διηγείται από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η Τζένη Γιαννοπούλου.

Όπως εξηγεί, δεν χρειάστηκε να επισκεφτεί την μικρή κουκκίδα γης των μόλις τριών τετραγωνικών χιλιομέτρων για να πάρει κάποια απόφαση, αλλά φόρτωσε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και μετακόμισε μεμιάς.

«Ο κόσμος είχε σχεδόν τρεις δεκαετίες να δει παρέλαση»

«Ήταν, εν τέλει, μια πολύ σωστή επιλογή και για εμένα και για το παιδί», λέει και συμπληρώνει: «Χάρηκαν όμως και οι κάτοικοι που είχαν σχεδόν τρεις δεκαετίες να δουν παρέλαση και να τους πει κάποιο παιδί τα κάλαντα. Το σχολείο επίσης λειτούργησε ξανά μετά από 21 ολόκληρα χρόνια. Ο ερχομός μας, λοιπόν, σημαίνει πολλά και γι’ αυτούς».

Αν κάτι την θλίβει ζώντας στο βορειοδυτικό άκρο της Ελλάδας, αυτό είναι η πλήρης αδιαφορία του κράτους για τα ακριτικά νησιά που με το πέρασμα του χρόνου θα είναι ακατοίκητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων, όπως λέει η Τζένη Γιαννοπούλου, είναι άνω των 55 ετών και παρά το γεγονός ότι αρκετά νέα ζευγάρια επιθυμούν να εγκατασταθούν μόνιμα στο καταπράσινο νησί του Ιονίου, η Πολιτεία δεν τους δίνει κίνητρα.

«Σε λίγα χρόνια εδώ δεν θα υπάρχει ψυχή. Όταν χάνεται ο πληθυσμός ενός νησιού, το μέρος αυτό μπαίνει στο ίδιο καθεστώς με τις βραχονησίδες. Παραχωρούμε δηλαδή τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αντιλαμβάνεστε πόσο σημαντικό είναι αυτό;», διερωτάται και προσθέτει πως μετά την προβολή του γιου της που παρέλασε μόνος του στις 28 Οκτωβρίου, δέχεται τηλέφωνα και emails από οικογένειες που θέλουν να κάνουν το μεγάλο βήμα για μια πιο ήσυχη και ποιοτική ζωή.

«Δεν δίνονται κάποιου είδους επιδόματα στους πολίτες, ώστε να μετοικήσουν στα ακριτικά νησιά μας. Ντρέπομαι σαν Ελληνίδα που σας το λέω, αλλά μέχρι πριν λίγο καιρό δεν ήξερα την ύπαρξη του νησιού που μένω τώρα. Και δεν την ήξερα διότι κανείς δεν ασχολείται με αυτές τις περιοχές και τις ανάγκες τους», εξηγεί.

Ενδεικτική της αδιαφορίας που υπάρχει από την πλευρά της Πολιτείας, ήταν η αποτυχημένη προσπάθειά της να ανοίξει στο νησί ένα μίνι μάρκετ, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι λιγοστοί κάτοικοι, των οποίων η τροφοδοσία το χειμώνα εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες.

«Δεν έχουμε φούρνο, περίπτερο ή σούπερ μάρκετ. Προσπάθησα να κάνω κάτι αλλά δεν δίνεται κάποια οικονομική βοήθεια ώστε να στήσει κάποιος μια μικρή επιχείρηση στα ακριτικά μέρη. Πριν λίγες ημέρες η έντονη κακοκαιρία μας κράτησε αποκλεισμένους μια εβδομάδα, πράγμα που σημαίνει ότι πάντα θα πρέπει στο σπίτι μας να έχουμε περίσσεια τροφής», λέει.

Παράλληλα, ένα μεγάλο «αγκάθι» για όσους επιμένουν να «φυλάνε Θερμοπύλες» στις εσχατιές της χώρας μας, είναι, όπως σημειώνει, οι τιμές των αγαθών. Κι αυτό καλούνται να πληρώσουν τον ίδιο φόρο προστιθέμενης αξίας με όσους μπορούν ανά πάσα στιγμή να βγουν από την πόρτα του σπιτιού τους και να αγοράσουν ό,τι θέλουν. «Εκτός από τον ΦΠΑ που θα έπρεπε να είναι αισθητά μειωμένος για εμάς, πληρώνουμε επιπλέον το καΐκι που μας φέρνει τα τρόφιμα.

Όσο για το πώς περνά ο γιος της Τάσος σε ένα νησί χωρίς κανένα άλλο παιδί, η μητέρα του εξηγεί πως μέχρι στιγμής είναι ευτυχισμένος και δεν του λείπει κάτι από τις περιοχές που έμενε πριν.

«Σίγουρα το παιχνίδι με άλλα παιδιά στις αλάνες ή την εξοχή, δεν συγκρίνεται με τίποτα. Όμως, δεν είναι λίγες οι οικογένειες από την Κέρκυρα που έρχονται με τα παιδιά τους να μας επισκεφτούν, με αποτέλεσμα να έχει κάποιες ημέρες παρέα ο Τάσος μου. Με τους φίλους του από την Γερμανία αναγκαστικά επικοινωνεί μέσω διαδικτύου».

Τέλος, η Τζένη Γιαννοπούλου εξηγεί ότι προτίθεται να μείνει για καιρό ακόμη στο νησί, αρκεί να ανοίξει και το γυμνάσιο, ώστε να μπορεί ο γιος της να παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματα. Όμως, απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αυτό, θα πρέπει να υπάρχει ακόμη ένας μαθητής στο νησί, πράγμα που μέχρι στιγμής τουλάχιστον, φαντάζει αδύνατο…