Ν. Καβουκίδης: Οι συνεργασίες με Παξινού, Λαμπέτη και η φωτογραφία με τη γυναίκα του δικτάτορα

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Υπηρέτησε το χώρο του κινηματογράφου για περισσότερα από εξήντα χρόνια ως μοντέρ, διευθυντής φωτογραφίας, και σκηνοθέτης και με την κάμερά του «φώτισε» τεράστιες μορφές της υποκριτικής όπως η Κατίνα Παξινού, η Έλλη Λαμπέτη, η Τζένη Καρέζη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρη Χορν κ.α. Ο λόγος για τον πολυβραβευμένο Νίκο Καβουκίδη που πριν ακόμη ενηλικιωθεί, απέκτησε μια ιδιαίτερη σχέση με την 7^η τέχνη, η οποία εξελίχθηκε σε έρωτα και διατηρείται αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Το «μικρόβιο» το κόλλησε από τον πατέρα του Γιώργο, ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος κινηματογραφιστής των ταραγμένων δεκαετιών ’30 και ’40 που τραβούσε τα πολιτικοκοινωνικά γεγονότα της εποχής.

Ήταν ακόμη 15 χρονών όταν ο καθηγητής των Μαθηματικών τον άφησε μετεξεταστέο ενώ το γραπτό του ήταν πολύ πάνω από τη βάση. Τότε ήταν που όπως μου λέει, αποφάσισε να αφήσει το σχολείο και να πάει στα στούντιο του ιδρυτή της Finos Film Φιλοποίμενα Φίνου, ο οποίος ήταν για χρόνια στενός φίλος του πατέρα του. Έτσι κι έγινε. Τα πρωινά τα περνούσε στα εργαστήρια του Φίνου στην οδό Στουρνάρη και το βράδυ παρακολουθούσε νυχτερινό λύκειο. «Οι οπερατέρ που τραβούσαμε τις ταινίες μέσα στο Φίνο μάθαμε τα πάντα, όπως μοντάζ, εμφανιστήριο  και φωνοληψία. Ήταν πολυτάλαντος και πολύπλευρος στο θέμα της τεχνικής του κινηματογράφου», μου λέει.

Ο 80χρονος σήμερα Νίκος Καβουκίδης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου καθώς εργάστηκε στις περισσότερες ταινίες που ακόμη και σήμερα οι θεατές βλέπουν με μεγάλη ευχαρίστηση. Ιδιαίτερη αδυναμία του είχαν οι λαμπερές πρωταγωνίστριες των ταινιών όπως η Καρέζη και η Βουγιουκλάκη. «Ήθελαν να τα έχουν καλά με τους διευθυντές φωτογραφίας για να βγαίνουν όμορφες στο φακό», θυμάται με νοσταλγία και αναφέρει ένα περιστατικό από μια πολεμική ταινία του 1967 με πρωταγωνιστές τους Τζένη Καρέζη, Μάνο Κατράκη, Κώστα Καζάκο και Ανδρέα Μπάρκουλη. «Ήμουν 28χρονών και είχα φύγει από τον Φίνο, ο οποίος εκείνη την περίοδο γύριζε την ταινία ‘’Κοντσέρτο για Πολυβόλα’’ με τη Τζένη Καρέζη. Το λουκ της μέχρι τότε το έφτιαχνα εγώ και μόλις την ενημέρωσαν ότι στην ταινία αυτή δεν θα τη φωτίσω εγώ, είπε στο Φίνο πως αν δεν πάω δε θα παίξει στην ταινία. Τελικά με πήρε ο Φίνος, μου είπε τι συνέβη και του υποσχέθηκα ότι θα κάνω τη διεύθυνση φωτογραφίας στην ταινία». Ανάλογα ήταν και τα αισθήματα της Αλίκης Βουγιουκλάκη, με την οποία συνεργαζόταν από το 1959.

«Όταν γυρίζαμε την ταινία ‘’Δόλωμα’’ αποφάσισα να τη φωτίσω λίγο διαφορετικά γιατί μου άρεσαν πολύ οι πειραματισμοί. Όταν ο Φίνος μας παρουσίασε τα πλάνα στη δική του αίθουσα προβολής, το αποτέλεσμα άρεσε πολύ στην Αλίκη και όρμησε επάνω μου και με φίλησε. Μάλιστα, μου έκανε και δώρο ένα ρολόι. Όλες οι πρωταγωνίστριες μου έκαναν δώρα».

Οι ανέκδοτες ιστορίες με Παξινού και Λαμπέτη

 Στη διάρκεια της πολυετούς πορείας του στην 7^η τέχνη, είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με ιερά τέρατα της υποκριτικής όπως η σπουδαία Κατίνα Παξινού και η Έλλη Λαμπέτη. Με την πρώτη συνεργάστηκε στο «Νησί της Αφροδίτης», όταν η Παξινού ήταν 75 χρονών. «Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, την ενδιέφερε κι εκείνη πως θα φαίνεται στο φακό. Μου ζήτησε να πάω σπίτι της για να συζητήσουμε. Θυμάμαι να μου ανοίγει την πόρτα, να κάθεται σε μια βιενέζικη πολυθρόνα και να αναρωτιέμαι πως θα μπορέσω να βγάλω στο φακό αυτή τη γυναίκα να φαίνεται 60αρα ενώ από κοντά έμοιαζε 90 χρονών», διηγείται ο κ. Καβουκίδης. Όταν λίγες ημέρες μετά ξεκίνησαν στα Σπάτα τα γυρίσματα της ταινίας, το αποτέλεσμα τον άφησε άφωνο. «Την έβλεπα στο πλάνο και δεν το πίστευα! Ήταν μια μαυροφορεμένη 60αρα. Κι ενώ ερχόταν πάντα κουρασμένη από το θέατρο, την έβλεπες στα γυρίσματα της ταινίας και δεν μπορούσες να συνειδητοποιήσεις πόσο εντυπωσιακά μεταμορφωνόταν. Έπαθα την πλάκα μου».

Με την Έλλη Λαμπέτη συνεργάστηκαν μεταξύ άλλων και στην τελευταία έγχρωμη ταινία της, η οποία δεν έχει προβληθεί ποτέ στην τηλεόραση. Κάποια γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στο καταφύγιο του Παρνασσού και όλο το συνεργείο έμεινε εκεί για τουλάχιστον μια εβδομάδα. «Κοιμόμασταν εκεί και τρώγαμε κάθε μέρα κονσέρβες. Την πέμπτη ημέρα ήμουν εξοργισμένος με όλη αυτή την κατάσταση και μετά το πέρας των γυρισμάτων, ξέχασα να δείξω στην Έλλη τα πλάνα. Εκείνη νευρίασε και δεν ήθελε να μου μιλά», θυμάται  ο 80χρονος κινηματογραφιστής και συνεχίζει: «Εκείνη την εποχή είχαμε δικτατορία και στα γυρίσματα βοηθούσε ο στρατός. Πήρα λοιπόν ένα στρατιωτικό τζιπ και κατέβηκα στο πλησιέστερο χωριό για να πάρω φαγητό, δεν άντεχα άλλο τις κονσέρβες. Αγόρασα κοτόπουλα και μπακλαβά και την επόμενη ημέρα τα φάγαμε με τους συνεργάτες μου». Συμπτωματικά, εκείνη την ημέρα η Έλλη Λαμπέτη είχε τα γενέθλιά της και πιστεύοντας πως το πλουσιοπάροχο γεύμα ήταν εξαιτίας του γεγονότος αυτού, αγκάλιασε τον Νίκο Καβουκίδη και τον ευχαρίστησε για την κίνησή του. «Εγώ δεν το ήξερα πως είχε τα γενέθλιά της αλλά με τον τρόπο αυτά έφτιαξαν οι σχέσεις μας».

Η φωτογραφία με τη γυναίκα του δικτάτορα

Τα γυρίσματα της ταινίας αυτής έμελλαν να είναι καθοριστικά για το υπόλοιπο της ζωής του καθώς ένα περιστατικό που διαδραματίστηκε εκεί, τον γλίτωσε από τον μαρτυρικό τόπο εξορίας, τη Γυάρο, γνωστή και ως ”θανατονήσι”. Στο συνεργείο που κινηματογραφούσε την ταινία, βρέθηκε και η καθηγήτρια εκμάθησης αγγλικών του Γεωργίου Παπαδόπουλου και μετέπειτα σύζυγος του δικτάτορα – και  ζήτησε από το Νίκο Καβουκίδη να βγάλουν μια αναμνηστική φωτογραφία. Εκείνος, μη γνωρίζοντας τα όσα θα ακολουθήσουν, δέχθηκε με χαρά. Όταν μετά από λίγο καιρό έκανε το μοντάζ της ταινίας «Η Μεσόγειος Φλέγεται», του χτύπησαν την πόρτα αστυνομικοί και του ζήτησαν να πάει στην Ασφάλεια. «Ήθελαν να τους δώσω ό,τι υλικό είχα στην κατοχή μου από τα κοινωνικοπολιτικά πλάνα που τραβούσα. Τους είπα ότι δεν έχω τίποτα και έφυγα. Τα έδωσα στη μητέρα της γυναίκας μου και την άλλη μέρα ήρθαν τρεις ασφαλίτες στο εργαστήριό μου, το έκαναν άνω – κάτω και δεν βρήκαν τίποτα».

Όταν για δεύτερη φορά του ζήτησαν να πάει στο Τμήμα, θυμήθηκε τη φωτογραφία που είχε βγάλει με τη Δέσποινα Γάσπαρη που πια ήταν η σύζυγος του Γεωργίου Παπαδόπουλου. «Την πήρα μαζί μου, τους την έδειξα και μου ζήτησαν να μείνω για λίγα λεπτά έξω από το γραφείο. Μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που με αποκάλεσαν ‘’κύριο’’». Λίγη ώρα αργότερα τον άφησαν να φύγει ζητώντας του συγγνώμη για την αναστάτωση. «Κάπως έτσι γλίτωσα την εξορία στη Γυάρο. Λίγες μέρες πριν είχαν πιάσει τον Παντελή Βούλγαρη και τον έστειλαν εκεί», καταλήγει ο κ. Καβουκίδης.