...ιστορίες που αξίζει να διαδοθούν!

Ο Έλληνας που “νίκησε” τον πάγο

Από την Κέλλυ Φαναριώτη 

Άρχισε ως μια σκέψη σχεδόν παράλογη αλλά με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκε σε πρόκληση τόσο απαιτητική όσο ελάχιστα πράγματα στη ζωή.

Οι ακραίες καιρικές συνθήκες με τις σχεδόν απαγορευτικές θερμοκρασίες (-30 βαθμοί) αλλά και η απαιτητική απόσταση, αποτελούν από μόνες τους αιτίες που θα έκαναν τους περισσότερους να γυρίσουν πλευρό στον αναπαυτικό καναπέ τους.

Δε συνέβη το ίδιο όμως και με τον Αργύρη Παπαθανασόπουλο που έβαλε στόχο όχι μόνο να συμμετάσχει αλλά και να κερδίσει τον μαραθώνιο στον αφιλόξενο τόπο του Βόρειου Πόλου και τελικά τα κατάφερε γεμίζοντας με υπερηφάνεια τους έλληνες σε κάθε γωνιά της Γης.

Στιγμή έκστασης

Οι φωτογραφίες του τερματισμού με τον ίδιο να γονατίζει κρατώντας στα χέρια του τη γαλανόλευκη και έχοντας το πρόσωπό του καλυμμένο με πάγο, έκαναν το γύρο του διαδικτύου. Όπως μου είπε, αυτή ήταν μια στιγμή απόλυτης έκστασης για τον ίδιο και, παρότι έχε τρέξει ξανά στο παρελθόν κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες, όπως για παράδειγμα στη Σαχάρα στους 50 βαθμούς Κελσίου, αυτή τη φορά έβαλε τα κλάματα.

«Γονάτισα και δάκρυσα γιατί για πρώτη φορά αναμετρήθηκα με πολικές θερμοκρασίες για 14 συνεχόμενες ώρες χωρίς νερό ή φαγητό. Το κρύο ήταν απερίγραπτο. Η μέση μου και η πλάτη μου είχαν γεμίσει με πάγο, όπως και το πρόσωπό μου, με αποτέλεσμα να πάθω κρυοπάγημα. Ωστόσο, ένιωθα δέος διότι έτρεχα στην κορυφή του κόσμου. Μόλις μπήκα στον υπνόσακό μου για να κοιμηθώ και συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί, έκλαιγα όλο το βράδυ».

“Δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη θέληση”

Εκτός από τα συναρπαστικά λεπτά του τερματισμού, χαραγμένα θα μείνουν στο νου του και τα μαθήματα ζωής που πήρε από τον συγκεκριμένο μαραθώνιο, όπου είδε ανθρώπους με αντικειμενικές δυσκολίες να ξεπερνούν τον εαυτό τους.

«Έτρεχα με έναν άνδρα που είχε προσθετικό μέλος και ο οποίος δεν σταμάτησε στιγμή για 14 ώρες. Επίσης, ένας 77χρονο, παρά την προχωρημένη του ηλικία, έτρεχε επί 11 ώρες για να τερματίσει. Αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο ήταν ένας τυφλός κύριος που με την βοήθεια του συνοδού του έτρεχε στον πάγο προσπαθώντας παράλληλα να ισορροπήσει. Εκεί κατάλαβα ότι δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη θέληση».

Ξεχωριστές εμπειρίες

Ο Αργύρης ξεκίνησε το τρέξιμο από την ηλικία των 14 ετών και, όπως μου είπε, από το 2006 κόλλησε το «μικρόβιο»  των ακραίων μαραθωνίων κι  έκτοτε ψάχνει ό,τι πιο περίεργο μπορεί να βιώσει.

Μια από τις εμπειρίες που δεν μπορεί να ξεχάσει, είναι  από τη συμμετοχή του σ’έναν αγώνα στο Μεξικό με τη φυλή Τarahumara, οι άνθρωποι της οποίας θεωρούνται οι καλύτεροι δρομείς στον κόσμο καθώς καθημερινά καλύπτουν αποστάσεις των 30 χιλιομέτρων προς αναζήτηση τροφής και νερού.

«Ο αγώνας αυτός διεξήχθη σ’ένα φαράγγι πολύ απομονωμένο, όπου το πλησιέστερο μέρος πολιτισμού είναι στα 250 χιλιόμετρα. Είναι ένα μέρος φοβερά απόμακρο και για το λόγο αυτό στο σημείο υπάρχουν καλλιέργειες από κάνναβη και κοκαΐνη, τις οποίες οι ιθαγενείς δίνουν στη μαφία. Δυο μέρες πριν εκκίνηση του αγώνα, μέλη της μαφίας σκοτώνουν πέντε ιθαγενείς, με αποτέλεσμα να έρθει στο σημείο όλος ο κυβερνητικός στρατός από το Νέο Μεξικό. Μετά από πολλές εντάσεις και διχασμούς μεταξύ των αθλητών για το αν πρέπει ή όχι να γίνει ο αγώνας, τελικά έγινε. Τρέχαμε λοιπόν σε μια διαδρομή γεμάτη περιπολείς και με τα φόβο νέου χτυπήματος από τη μαφία. Ήταν κάτι αξέχαστο».

Συγχαρητήρια

Όπως είναι φυσικό, η σελίδα του στο facebook πλημμύρισε με μηνύματα ανθρώπων κάθε ηλικίας που δεν σταματούσαν να τον συγχαίρουν για το κατόρθωμά του.

«Μου είπαν ότι τους έκανα περήφανους και χαίρομαι πολύ γι’αυτό διότι διαπιστώνω ότι, παρά τις δυσκολίες της πατρίδας, ο Έλληνας παραμένει περήφανος και πιστεύει ακόμη στη χώρα του».

Επόμενος στόχος του Αργύρη είναι ο Νότιος Πόλος.

You might also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More

Privacy & Cookies Policy