Η Ελληνίδα εστιάτορας των celebrities

Από την Κέλλυ Φαναριώτη 

Πριν από περίπου 32 χρόνια μια ελληνίδα, η Νικόλ Κοτσώνη, άνοιξε ένα ιταλικό εστιατόριο με αυθεντικές συνταγές της Τοσκάνης, στο Γκρίνουιτς Βίλατζ της Νέας Υόρκης. Το γέμισε με μεράκι και διαμόρφωσε μια ιδιαίτερη όσο και ζεστή ατμόσφαιρα από την οποία κανένας νεοϋορκέζος που σέβεται τον εαυτό του δεν κατάφερε να αντισταθεί.

Με το πέρασμα δε του χρόνου, το «Il Cantinori» έγινε ένα από τα πιο αυθεντικά hot spot της μεγαλούπολης προσελκύοντας πολλούς τακτικούς και κυρίως διάσημους πελάτες όπως οι Μικ Τζάγκερ, Τομ Κρουζ, Τζένιφερ Άνιστον, Ντέιβιντ Μπέκαμ, Ρίτσαρντ Γκιρ και Σιλβέστρε Σταλόνε.

Τι είναι αυτό όμως που προσέλκυσε τους σελέμπριτις οδηγώντας τους μαζικά στην ιταλική γωνιά της κ. Κοτσώνη; Όπως η ίδια εξηγεί στη “F”, το μαγαζί βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα όμορφη γειτονιά και ο χώρος είναι πολύ άνετος και οικείος. «Όταν αποφάσισα να φτιάξω το μαγαζί ήθελα να το κάνω να φαίνεται σαν ένα δωμάτιο ενός παραδοσιακού σπιτιού στην Τοσκάνη. Έτσι κι έγινε. Είναι αρκετά μεγάλο, εντυπωσιακό και το μενού ανανεώνεται συνέχεια. Μεγάλο ρόλο παίζει όμως και ο δρόμος στον οποίο βρίσκεται, ο οποίος είναι από τους πιο όμορφους της πόλης», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ακόμη, ένα επιπλέον στοιχείο που συνδιαμορφώνει την ταυτότητα του μαγαζιού είναι και η στάση που κρατά η ίδια η κυρία Κοτσώνη όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στις αντιδράσεις θαυμαστών και παπαράτσι όταν μαθαίνουν ότι έρχεται κάποιος διάσημος. «Δεν έχω ενημερώσει ποτέ τους δημοσιογράφους για τους πελάτες μου από την ημέρα που άνοιξε το μαγαζί. Ωστόσο εκείνοι το μαθαίνουν και συνεχώς στήνονται απ’έξω», μας λέει.

H Νικόλ Κοτσώνη με τον σύζυγό της Στηβ Τζόλης στα 30α γενέθλια του Il Cantinori. 

Το περιστατικό που θυμάται έντονα η κ. Κοτσώνη είναι όταν μια μέρα που έλειπε από το εστιατόριο, της τηλεφώνησαν οι γείτονες ανήσυχοι επειδή έξω από το Il Cantinori επικρατούσε πανδαιμόνιο. Όπως μας είπε η ελληνίδα επιχειρηματίας, εκείνη την ώρα γευμάτιζε στο μαγαζί ο Τομ Κρουζ παρέα με τον Ντέιβιντ και τη Βικτώρια Μπέκαμ. «Εμείς γνωρίζαμε ότι θα έρθουν διότι η Βικτώρια τρώει πολύ συγκεκριμένα πράγματα και είχε παραγγείλει από πριν το μενού. Δεν το είπαμε σε κανέναν αλλά με κάποιον τρόπο οι παπαράτσι το έμαθαν και στήθηκαν έξω από το μαγαζί».

Για την ίδια είναι πολύ σημαντικό να «προστατεύει» τους διάσημους πελάτες της και να τους αφήνει να απολαύσουν το γεύμα τους. «Πολλές φορές όταν οι θαμώνες βλέπουν κάποιον διάσημο να τρώει στο μαγαζί, τον πλησιάζουν για να του μιλήσουν. Προσπαθούμε λοιπόν να τους εξηγήσουμε ευγενικά ότι εδώ ήρθαν για να φάνε και όχι για να υπογράψουν αυτόγραφα» τονίζει.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση του Ρίτσαρντ Γκιρ, ο οποίος πηγαίνει συχνά στο μαγαζί. Όπως μας είπε η κ. Κοτσώνη, όταν μια μέρα τον πλησίασαν οι πελάτες, εκείνος τους είπε «Εδώ ήρθα για να φάω. Δεν σας ενοχλώ, εσείς γιατί το κάνετε»;

Το sex and the city

Η γοητεία του εστιατορίου στην πόλη που «δεν κοιμάται ποτέ» είναι τόσο έντονη που ανάγκασε και ένα από τα πιο πετυχημένα σίριαλ στην ιστορία της αμερικάνικης τηλεόρασης να ασχοληθεί μαζί του και να το χρησιμοποιήσει στα γυρίσματα για μια από τις θρυλικές εξόδους της Κάρι Μπράτσο και των φιλενάδων της.

Πράγματι, στην τέταρτη σεζόν του Sex and the City, η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ πηγαίνει στο Il Cantinori για να γιορτάσει τα γενέθλια της και να διηγηθεί μια ακόμα από τις ερωτικές της ιστορίες στο τηλεοπτικό της κοινό.

«Η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ είναι τακτική θαμώνας εδώ και πολλά χρόνια και ήταν ιδιαίτερη τιμή για εμένα που επέλεξε το μαγαζί μου για ένα επεισόδιο. Δεν σας κρύβω μάλιστα ότι η δημοτικότητα του Il Cantinori τότε είχε εκτοξευθεί και ερχόντουσαν πελάτες από την Ευρώπη και πολλές πολιτείες της Αμερικής», υπογραμμίζει επισημαίνοντας πως στους νεοϋρκέζους δεν προκάλεσε τόση εντύπωση όσο στους κατοίκους της υπόλοιπης Αμερικής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κ. Κοτσώνη μαζί με τον ελληνικής καταγωγής σύζυγό της Steve Tzolis διατηρούν μια ελληνική ταβέρνα στην καρδιά του Μανχάταν ονόματι «Periyali».

Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο χώρο με αυθεντικές ελληνικές γεύσεις για τον οποίο έχουν γραφτεί διθυραμβικές κριτικές στον αμερικανικό Τύπο.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Freddo” στις 27/09/15.