ΟΙ “ΑΓΓΕΛΟΙ” ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΙΖΟΥΝ ΧΑΡΑ ΣΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Από την Κέλλυ Φαναριώτη 

Τον δρόμο της ανθρωπιάς που ξεχάσαμε, όλα τα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης, προσπαθεί να μας δείξει και πάλι μια ομάδα νέων ηθοποιών.

Οι «Άγγελοι της Χαράς», όπως εύστοχα ονομάστηκαν, χαρίζουν ιδιαίτερες στιγμές σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, χρησιμοποιώντας το πάθος, το ταλέντο και κυρίως το μεράκι τους. Παρέχουν δηλαδή συντροφιά αλλά και ψυχαγωγία σε παιδιά με προβλήματα υγείας και ηλικιωμένους σε γηροκομεία, δημιουργώντας μουσικοθεατρικές παραστάσεις με καλλιτεχνικά δρώμενα.

Έτσι, μέσα από τις διαδραστικές αυτές εκδηλώσεις, η ομάδα των «Αγγέλων» κατορθώνει να ενεργοποιήσει τα πιο ευγενή συναισθήματα, ξυπνώντας έτσι τη δύναμη για ζωή, σε παιδιά και ηλικιωμένους.

Όπως εξηγεί στο Maga.gr η Αγγελική Βούλγαρη, πρόκειται για ένα εγχείρημα που ξεκίνησε το 2011, εμπνεύστρια του οποίου είναι η κυρία Ειρήνη Λεμού-Στούρτζα που ζει κυρίως στην Ελβετία και η οποία είναι και η Πρόεδρος των “Αγγέλων της Χαράς”. “Αρχικά η πρόταση έγινε στην  ηθοποιό και συγγραφέα των έργων που ανεβάζει η ομάδα, Νίκη Τουμπακάρη και εν συνεχεία σε εμένα. Εγώ είχα μόλις τελειώσει τη δραματική σχολή και δέχθηκα με χαρά να συμμετάσχω”.

Σε καθημερινή βάση οι ‘”Αγγελοι” χωρίζονται σε υποομάδες των τριών ή τεσσάρων ατόμων και επισκέπτονται τα νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας όπου μέσα από παραστάσεις προσπαθούν να χαρίσουν έστω και για λίγη ώρα, το χαμόγελο σε παιδιά που νοσηλεύονται εκεί.

Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που οι ηθοποιοί πραγματοποιούν παράσταση για ένα μόνο παιδί, σε περίπτωση που αυτό δεν μπορεί να μετακινηθεί από το δωμάτιό του.

Όπως μας εκμυστηρεύτηκε η Αγγελική, όλα αυτά τα χρόνια που συμμετέχει σε αυτό το εγχείρημα, έχει έρθει αντιμέτωπη με τρομακτικές συγκινήσεις που άλλοτε την έκαναν να δακρύσει από χαρά και άλλοτε από λύπη.

Ενδεικτική είναι η περίπτωση ενός αγοριού, που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και παρόλο που είχε πυρετό και πεταλούδα στο χέρι του, είχε ενεργό συμμετοχή στην παράσταση των Αγγέλων . «.Την επόμενη μέρα που πήγαμε πάλι στο νοσοκομείο, μπήκα στο δωμάτιό του και μου έδειχνε χαμογελαστός το χέρι του . Η μητέρα του δίπλα χαμογελούσε κι εκείνη και μου είπε πως μετά την παράσταση πήρε τα πάνω του, του έπεσε ο πυρετός και του έβγαλαν τον ορό».

Η σκληρή πλευρά

Ίσως σε κάποιους- με επιφανειακή προσέγγιση -όλη αυτή η διαδικασία να φαντάζει ως μια ρομαντική και ανέμελη ενασχόληση, η πραγματικότητα ωστόσο είναι εντελώς διαφορετική. Όπως άλλωστε  διαβεβαιώνει η ίδια η Αγγελική για να ασχοληθεί κανείς με την ομάδα χρειάζεται πολύ γερο στομάχι. «Είναι διαφορετικό να έχεις μάθει να είσαι στη σκηνή και να έχεις την προστασία του θεάτρου και διαφορετικό να είσαι εκεί και να δίνεις παραστάσεις στον διάδρομο του νοσοκομείου», τονίζει. Για να πάει στη συνέχεια ένα βήμα παραπέρα, αφηγούμενη την ιστορία της μικρής Μαρίας που συγκινεί αποδεικνύοντας παράλληλα πως κάποιες καταστάσεις δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμες.

Ωστόσο, υπήρχαν και δύσκολες στιγμές που εκείνη και οι συνεργάτες της ήρθαν αντιμέτωποι με έντονες συγκινήσεις , δύσκολα διαχειρίσιμες για τους περισσότερους από εμάς.

«Μια από τις στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι η μέρα που επισκεφθήκαμε ένα κορίτσι, τη Μαρία, στο δωμάτιό του και ξεκινήσαμε να παίζουμε. Ωστόσο η Μαρία κοιτούσε συνεχώς κάτω. Αυτοσχεδιάσαμε, χορέψαμε και κάναμε ό,τι μπορούσαμε προκειμένου να της τραβήξουμε την προσοχή αλλά μάταια.

Όταν κάποια στιγμή τη ρώτησα γιατί δεν μας κοιτά, το κοριτσάκι φώναξε «γιατί δεν βλέπω». Η μητέρα της πριν μπούμε στο δωμάτιο δεν μας είχε ενημερώσει για την κατάσταση της κόρης της. Ήταν ένα σοκ για εμάς αλλά αρχίσαμε να τραγουδάμε για να την κάνουμε να νιώσει, όσο αυτό ήταν εφικτό, λίγο όμορφα».

Γηροκομεία

Η επίσκεψη της ομάδας στα γηροκομεία είναι εντελώς διαφορετική μιας και η ομάδα των Αγγέλων διασκεδάζει τους ηλικιωμένους με τραγούδια του Γούναρη, των Αττίκ και με ό,τι έχει σχέση με την “Παλιά Αθήνα”. Ωστόσο, όπως μας λέει η Αγγελική, έχει και αυτή η δράση κάποιο βαθμό δυσκολίας ως προς την προσέγγιση των ανθρώπων αυτών.

«Στην αρχή, όταν ξεκινήσαμε στα γηροκομεία, είχαμε την εντύπωση ότι πρέπει να τους λέμε μόνο τραγούδια χαρούμενα που ανεβάζουν το κέφι. Ωστόσο, όταν ήρθαμε σε επαφή με συμβούλους (γεροντολόγους) μας είπαν πως δεν έχουν ανάγκη να ξεδώσουν αλλά εκείνο που χρειάζεται ήταν να εισβάλουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν, στον κόσμο τους», αναφέρει.

Όπως μας είπε η ίδια, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που είναι σε γηροκομεία έχουν άνοια και ζουν στη δική τους πραγματικότητα. Έπρεπε λοιπόν η ομάδα των “Αγγέλων” να βρει έναν τρόπο να «μπει» στον κόσμο τους και από εκεί να τους τραβήξει στον δικό μας.

«Οι γεροντολόγοι μας συμβούλεψαν να μην αποφεύγουμε τραγούδια που βλέπουμε ότι τους συγκινούν. Φτιάξαμε λοιπόν ένα πρόγραμμα με τραγούδια της εποχής τους, Γούναρη, Ατίκ και άλλα προκειμένου να μπορέσουμε να τους αγγίξουμε . Και το επιτύχαμε. Αν πας κατευθείαν στη χαρά αυτοί δεν αντιδρούν, είναι σα να μην υπάρχεις. Αν όμως μπεις στον δικό τους κόσμο, παρότι μπορεί στην αρχή να λυπηθούν, σιγά σιγά τους φέρνεις κοντά σου», υπογραμμίζει.

Εκείνο που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή κατά τις επισκέψεις τους στις Μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, είναι η στιγμή του αποχωρισμού, μιας και η ομάδα μένει σε κάθε οίκο για τρεις μήνες.

Σύμφωνα με την Αγγελική, οι ηλικιωμένοι δένονται μαζί τους και μετά περιμένουν πως και πως τη μέρα που θα ξαναπάνε για να τραγουδήσουν μαζί τους.

«Για το λόγο αυτό, δεν τους το ανακοινώνουμε κατευθείαν. Αρχικά όσο πλησιάζει ο καιρός που πρέπει να φύγουμε από έναν οίκο, αραιώνουμε τις επισκέψεις μας ώστε σιγά σιγά να το συνηθίσουν», λέει.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως στα άμεσα σχέδια της ομάδας είναι και οι επισκέψεις σε ιδιωτικά νοσοκομεία και φυλακές, προκειμένου να μπορέσει μέσα από τις καλλιτεχνικές δράσεις της να απαλύνει -στο μέτρο του δυνατού – τον πόνο κι άλλων ανθρώπων.

Περισσότερες πληροφορίες για τις δράσεις των “Αγγέλων” θα βρείτε στην προσωπική τους σελίδα www.angelsofjoy.gr αλλά και στη σελίδα τους στο facecook: “Οι Άγγελοι της Χαράς-Angels of Joy”

Δημοσιεύθηκε στο maga.gr στις 20 Οκτωβρίου.