Άννα Κουρουπού: “Και αύριο να πέθαινα, θα ήμουν τρισευτυχισμένη”

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Για την Άννα, μια εντυπωσιακή γυναίκα που γεννήθηκε αγόρι και πήγε κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες που τις παρουσιάστηκαν-ακόμη και στη φύση- είχα ακούσει πολλά. Γλυκιά, έξυπνη, επικοινωνιακή, εξαιρετικά δοτική, πολυπράγμων και άλλα πολλά. Η γυναίκα που από πολύ μικρή ηλικία βγήκε στο πεζοδρόμιο παλεύοντας να κερδίσει πράγματα και αξίες που για πολλούς είναι αυτονόητα, στεκόταν απέναντί μου και μου μιλούσε για τις εμπειρίες της και τα γιουχαΐσματα των περαστικών στη Συγγρού, για την επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου, την πολύτιμη βοήθεια της μητέρας της αλλά και για τα γεμάτα σεβασμό μηνύματα που λαμβάνει καθημερινά για το βιβλίο της με τίτλο «Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά;».

Τι συμβολίζει ο τίτλος του βιβλίου σου «Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά»;

Πρόκειται για ένα ερώτημα που με βασάνιζε από τα επτά μου χρόνια. Όταν έβλεπα τη μητέρα μου να ετοιμάζεται για τη δουλειά, να βάφεται, να φοράει το κραγιόν της, ζήλευα και σκεφτόμουν αυτό ακριβώς το πράγμα. Ποτέ όμως δεν το εξωτερίκευσα. Βασανίστηκα πολύ ώσπου να βρω τίτλο αλλά κατέληξα σε αυτόν διότι πηγάζει από τα παιδικά μου χρόνια και είναι αγνός και αληθινός.

Πολλοί ισχυρίζονται πως το πεζοδρόμιο είναι η εύκολη λύση. Τι έχεις να πεις;

Εγώ από παιδί ακόμη ήμουν δαχτυλοδεικτούμενο. Από 7 χρονών ήδη κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά με μένα. Η κοινωνία, οι γύρω μου, ήταν όλοι πολύ σκληροί και με στιγμάτισαν. Με έκριναν πολύ αυστηρά για τις επιλογές μου. Δυστυχώς είναι το πιο εύκολο πράγμα να σπέρνεις κατηγόριες αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως γίνεται να κατηγορείς κάποιον επειδή απλά διάλεξε διαφορετικό τρόπο ζωής από εσένα. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η εύκολη λύση. Όταν εκτίθεσαι και πουλάς το κορμί σου κάνεις μια υπέρβαση που δε μπορεί εύκολα να κάνει κάποιος.

Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή που έχει χαραχτεί στη μνήμη σου από τα χρόνια που δούλευες στο πεζοδρόμιο;

Ίσως ακουστεί αστείο ή ανόητο, αλλά όλα αυτά τα χρόνια στο σημείο που έκανα πιάτσα, υπήρχε ένας φοίνικας. Στον φοίνικα αυτόν λοιπόν, μιλούσα. Κάθε φορά που έπαιρνα παραπάνω δόση χαπιών ή ακόμη κι όταν ήμουν καλά και είχα πλήρη συνείδηση του τι κάνω, του μιλούσα είτε για πλάκα, είτε έλεγα ό,τι με προβλημάτιζε. Πολλές φορές μάλιστα κρυβόμουν πίσω του όταν περνούσε η αστυνομία ή κάποιος περίεργος που ήθελε να μας πειράξει. Πρόσφατα, έμαθα ότι έκοψαν τον φοίνικα αυτό και ειλικρινά βούρκωσα.

Ένα άλλο που θυμάμαι έντονα είναι ότι περνούσαν κατά καιρούς διάφοροι από την πιάτσα και μας πετούσαν ντομάτες, αυγά, γιαούρτια που είχαν μέσα κομματάκια με γυαλιά. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί κάποιος από το πουθενά φερόταν με αυτόν τρόπο μόνο και μόνο επειδή επέλεξα να φοράω γόβα κι όχι σκαρπίνι.

Γιατί πιστεύεις πως οι άντρες αντιδρούν έτσι όταν βλέπουν κάποιον γκέι ή μια τραβεστί;

Οι άντρες είναι περίεργα πλάσματα. Για μένα δεν είναι άνθρωποι, είναι άλλο είδος. Ας μη γελιόμαστε, ένας άνδρας δε δέχεται εύκολα την ομοφυλοφιλία και κάποιοι μάλιστα το θεωρούν διασκέδαση να κράζουν τους γκέι. Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Αν δεν σου αρέσει, κοίτα αλλού, μην ασχολείσαι. Καταδικάζουν κάτι, το οποίο δεν έχουν δοκιμάσει και πολύ καλά κάνουν αν είναι ευχαριστημένοι με αυτό που έχουν. Όμως το να κρίνουν και να κατακρίνουν τις επιλογές των άλλων είναι παρανοϊκό. Παρʼόλα αυτά, τους αγαπώ και ακόμη ψάχνω τον ιδανικό άντρα. Αν χάσεις την πίστη σου και την ελπίδα στο ιδανικό δεν έχει και νόημα η ζωή.

Οι γυναίκες αντίθετα, είναι πιο περίπλοκες, έχουν άλλο τρόπο σκέψης, το μυαλό τους προχωρά, σκέφτεται, στρίβει.

Έπεσες στην παγίδα των ναρκωτικών;

Έπεσα στην παγίδα των χαπιών, για μεγάλο διάστημα. Αρχικά έπαιρνα Αρντάν, χάπια που ενδείκνυνται για όσους έχουν πάρκινσον. Μου τα έριχναν στον καφέ οι άλλες τρανς και δημιουργούσαν παραισθήσεις.

Στη συνέχεια εθίστηκα στις αμφεταμίνες. Γνώριζα πως πρόκειται για εξαρτησιογόνα χάπια αλλά σκεφτόμουν πως από τη στιγμή που δεν χρειάζονται συνταγή γιατρού, δεν θα πάθω κακό. Τα έπαιρνα αυστηρά μόνο όταν δούλευα. Όταν πήγαινα στους γονείς μου ή ήμουν διακοπές δεν ένιωθα την ανάγκη να τα πάρω. Έφτασα στο σημείο να κατεβάζω την πρώτη καρτέλα του κουτιού σε μία μέρα. Ώσπου ένα πρωί πήγα στο φαρμακείο και μου είπαν πως πια χορηγούνται από γιατρό διότι έχουν παρενέργειες. Εκεί γκρεμίστηκε ο κόσμος μου. Για να το ξεπεράσω πήρα μια κούτα ντεπόν και τα κατέβασα σε ένα μήνα πείθοντας τον εαυτό μου πως πρόκειται για αμφεταμίνες. Έτσι το ξεπέρασα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση τα χάπια, μπορούν να σε σκοτώσουν.

Πριν κάνεις την επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου, η ταυτότητά σου είχε αντρικό όνομα. Πως σε αντιμετώπιζαν στις δημόσιες υπηρεσίες όταν έβλεπαν ένα κορίτσι με αντρική ταυτότητα;

Γινόταν ο κακός χαμός. Δεν πίστευαν πως ήμουν εγώ. Φώναζαν τους διευθυντές, ακόμη και την αστυνομία. Γινόμουν περίγελος μπροστά σε όλους. Νόμιζαν πως έκλεψα ταυτότητα. Για να κάνω μια ανάληψη χρημάτων από μια τράπεζα περνούσα πολύ δύσκολα και όλο αυτό διαρκούσε ώρες ολόκληρες.

Πλέον, με τη αλλαγή φύλου έχω και γυναικεία ταυτότητα οπότε δεν αντιμετωπίζω πια προβλήματα στην καθημερινότητά μου.

Εκείνο που με συγκίνησε ιδιαίτερα διαβάζοντας το βιβλίο σου ήταν η στάση της μητέρας σου και ειδικότερα η φράση:« Είναι πληγή αυτό που μου ανοίγεις αλλά μπορούμε μαζί να την κάνουμε να πονέσει λιγότερο».

Η μητέρα μου είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Αν δεν είχα αυτή δεν ξέρω σήμερα πως και που θα ήμουν. Νιώθω πολύ τυχερή που την έχω. Γιʼαυτόν ακριβώς το λόγο απευθύνομαι κατά κύριο λόγο σε γονείς μέσα από αυτό βιβλίο. Διότι η συμπεριφορά των γονιών, διαμορφώνει τα παιδιά. Αν σε αρνηθούν οι ίδιοι σου οι γονείς ξεσπάς και καμιά φορά παρουσιάζεις σημάδια εγκληματικότητας.

Ο πατέρας σου πως αντιμετώπισε την επιλογή σου να γίνεις κορίτσι;

Ήταν λίγο μαζεμένος σε όλο αυτό, αλλά σίγουρα όχι αρνητικός. Με είπε για πρώτη φορά «Άννα» μόλις με είδε μετά την επέμβαση, Μέχρι πρότινος με αποκαλούσε «παιδί μου».

Στο βιβλίο αποτυπώνεται μια πολύ δυνατή γυναίκα που ξεπερνά οποιοδήποτε εμπόδιο εμφανίζεται μπροστά της. Ο κόσμος σου στέλνει μηνύματα ζητώντας σου συμβουλές;

Παίρνω πολλά μηνύματα από τον κόσμο και αυτό είναι το θετικό. Πολλές είναι οι μητέρες οι οποίες μου λένε ότι διαβάζοντάς το τους βοήθησα ως προς τη συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά τους. Πολλά είναι και τα παιδιά που ζητούν συμβουλές για αλλαγή φύλου αλλά εκεί δε μπορώ να πω κάτι. Είναι ένα πολύ προσωπικό ζήτημα που δε γίνεται να εμπλακούν άλλοι. Μόνο αν νιώσεις ότι άλλη μια μέρα έτσι και θα πεθάνεις, κάνεις αυτό το βήμα. Το μεγαλύτερο δώρο για μένα όμως είναι πως όλα τα μηνύματα που λαμβάνουν αποπνέουν σεβασμό.

Έχεις περάσει πολλά στη ζωή σου. Από περιφρόνηση και ξυλοδαρμό μέχρι ομαδικό βιασμό και επαναπροσδιορισμό φύλου. Αν γυρνούσες πίσω το χρόνο θα ήθελες να γεννιόσουν κορίτσι;

Όχι. Σίγουρα κανείς δε θέλει να περάσει στη ζωή όσα πέρασα εγώ. Πήρα όμως τόση πολλή αγάπη αλλά και μίσος. Ωστόσο, ανταπέδωσα μόνο την αγάπη και το κατακάθι της ζωής μου είναι γλυκό, εν τέλει. Μέσα απʼ όλα όσα έζησα γνώρισα πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους. Σίγουρα υπάρχουν και καταστάσεις που δεν γνωρίζω, διότι αν γεννιόμουν κορίτσι θα βίωνα διαφορετικά πράγματα. Ωστόσο, μπορώ να σου πω με σιγουριά πως και αύριο να πέθαινα, θα ήμουν τρισευτυχισμένη.

Αν σου ζητούσα να μου συνοψίσεις τη ζωή σου σε μια φράση, τι θα μου έλεγες;

Πρόκειται για ερώτημα. Τελικά είμαι μισή γυναίκα ή δυο φορές γυναίκα;Μάλλον τείνω στο δεύτερο,δυο φορές γυναίκα.